مسئله‌ی گیاه و بوستان و درخت و این چیزها جزو مسائل اصلی است؛ اینها را جزو مسائل فرعی نباید به حساب آورد. درست است كه در شمارش مسائل اساسی كشور، چشمها و نگاه‌ها به سمت اقتصاد، به سمت فرهنگ، به سمت مسائل پولی، به سمت مسائل سیاسی كشانده میشود - معمولاً اینجور است - لیكن اگر با دقت نگاه كنیم، مسائلی كه مربوط به زیست انسانی است، بیشتر از آنها اهمیت دارد. سیاست برای چیست؟ اقتصاد برای چیست؟ خدمات گوناگون شهری و كشوری برای چیست؟ اصلاً پیشرفت كشور برای چیست؟ پیشرفت برای این است كه انسانها زندگی سالم و مطلوبی داشته باشند. اگر محیط زیست تخریب شد، همه‌ی اینها باطل خواهد شد.اهمیت محیط زیست اینجاست. واقعاً اگر ما به مسئله‌ی آب، خاك، هوا و آن چیزهائی كه منتهی میشود به این چیزها - مثل مراتع، مثل منابع طبیعی، مثل جنگلها، مثل وضع شهرسازی - نپردازیم، زندگی مردم شیرین نخواهد شد. صنعت و پیشرفت صنعتی و درآمدهای فزاینده‌ی كشور و افتخارات گوناگون علمی، متن زندگی و واقعیت زندگی را شیرین نمیكند؛ همه‌ی اینها باید مقدمه باشد برای اینكه مردم زندگی سالم و شیرین و مطلوب داشته باشند. از جمله‌ی چیزهائی كه مساس مستقیم دارد، مسئله‌ی محیط زیست است، محیط زندگی انسانهاست، مسئله‌ی آب و هواست. آن وقت ریشه‌های آن، بنیانهای آن، كه خاك است و جنگل است و درخت است و بقیه‌ی چیزها، اهمیت درجه‌ی یك پیدا میكند.
من خواهش میكنم مسئولینی كه در بخشهای مختلف هستند، به این نكته توجه كنند كه نگاه به مسئله‌ی آب و هوا، نگاه به مسئله‌ی غبار، نگاه به مسئله‌ی دود، نگاه به مسئله‌ی هوای سالم، نگاه به مسئله‌ی آب سالم، نگاه به محیط زیست سالم، نگاه به مسئله‌ی جنگلها، نگاه‌های اصلی است؛ اینها را در متن برنامه‌ها، در مجاری همه‌ی برنامه‌های زندگی بگنجانند.
بعضی از این گزارشهائی كه داده شد، گزارشهائی است كه باید در بین مسئولین داده شود، در دولت باید داده شود، در مجلس باید مطرح شود، در محاسبات بیاید.
بنابراین من بر روی مسئله‌ی محیط زیست - كه حالا مسئله‌ی بوستان، یك نمونه از كاری است كه مربوط به محیط زیست است - تكیه میكنم. مسئله‌ی محیط زیست خیلی مهم است. مسئله‌ی منابع طبیعی بسیار مهم است. منابع طبیعی ثروتهای ملی‌اند؛ مال این دولت و آن دولت و این وزیر و آن وزیر كه نیستند؛ اینها مال ملتهاست؛ آن هم نه ملتها در یك نسل؛ ثروتی است متعلق به ملتها در طول تاریخشان؛ از اینها باید استفاده كنند. روی مسئله‌ی تخریب جنگلها حساس باشید. فشار به جنگلها زیاد است. جنگلها را باید حفظ كرد. منابع طبیعی و مراتع را باید حفظ كرد.
حالا آقایان مسئولین دولتی اینجا حضور دارند؛ من جداً از این طرح باغشهرها نگرانم. آقای رئیس جمهور هم چند بار با من مطرح كردند، به ایشان هم گفتم. من نمیدانم چه پیش می‌آید، سوءاستفاده‌چی‌ها چه كار خواهند كرد. با این دید نگاه كنید كه راه را باز نكنید. یك عده‌ای سوءاستفاده‌چی‌اند. هرجا كه برای یك كار عام‌المنفعه‌ای در نظر گرفته میشود - همین آمارهائی كه آقای شهردار محترم دادند - من میدانم و مطمئنم كه یك عده‌ای نشسته‌اند و كمین گرفته‌اند ببینند چطور میتوانند این طعمه را بربایند. جنگلهای اطراف شهر هست، زمینهای جنگلی و مناطق جنگلی هست - كه خب، اینها با زحمت زیاد و در طول سالیان زیاد به وجود آمده - نگاهشان به اینهاست.
من گاهی به ارتفاعات میروم، از آنجا نگاه میكنم، می‌بینم چه اتفاقی دارد می‌افتد. بارها هم به شهردارهای مختلف این مطلب را گفتم. البته فقط كار شهرداری نیست؛ مجموعه‌های مرتبط با شهرسازی، مجموعه‌های مرتبط با مراتع، همه باید همكاری كنند. نگذارید تهران بیش از این بزرگ شود، نگذارید به زمینهای جنوب البرز اینقدر تعرض شود؛ جلوی اینها را بگیرید. یك عده‌ای هستند كه فقط دنبال پولند، مسئله‌شان مسئله‌ی پول است؛ دیگر نگاه نمیكنند كه حالا این جائی كه آنها دارند برای پول تخریب میكنند، تصرف میكنند، به چه قیمتی برای كشور، برای مردم، برای شهر تهران تمام خواهد شد؛ هیچ برایشان اهمیت ندارد. آن كسی كه دیدبان و پاسبان و پاسدار این منافع ملی است، شماها هستید؛ نباید بگذارید.1389/12/17
لینک ثابت
