هوالحق

خوش آن گروه که مست بیان یکدیگرند     زجــوشن فکر می ارغوان یکدگرنـد

ضیافت شعر نیمه‌ی ماه مبارک رمضان در بیت رهبری، یک رویداد فرهنگی است. این‌که رهبر معظم انقلاب سخن‌شناس است و شعر و شاعرشناس، قولی است که جملگی برآنند.

خوانش شعر در حضور ایشان در ضیافتی امن و امین کم اتفاقی نیست. در این شب همه‌گونه شاعر و از همه‌جا حضور دارند و شعر از هر رنگی خوانده می‌شود. می‌توان گفت: قلب و قالب شعر پارسی در این شب به رخ کشیده می‌شود. این‌که شعر پارسی چیست و شاعر پارسی‌سرا کیست؟ این‌که شعر سیاسی و اجتماعی یعنی چه؟ اینکه شعر عاشقانه چگونه شعری است؟ این‌که شعر نیمایی در کجای جریان‌های ادبی معاصر قرار دارد؟ این‌که شعر سپید چگونه شعری است؟ اینکه زن در شعر پارسی چه جایگاهی دارد؟ همه و همه به طراوت و طبیعتِ خاصِ نقد و نقلِ حضرت «امین»^* مرور می‌شود.

بیشتر نیز فضای باز شعر امروز انقلاب، وامدار همین رویداد ادبی است. چه بسیار شاعرانِ جوانی که با خوانش شعری در همین شب، به رشد و شکوفایی وافی دست یافته‌اند. چه بسیار شاعران شاعر اما گمنامی که از همین شب شعر، نامشان به‌سزا و در خور، یادآور شده است.

پرهیز کامل از تعصب ادبی در این شب موج می‌زند. هیچ‌گاه دیده نشده است که شعر نو در ضیافت شعر رمضان نفی شود و شعر کلاسیک و سنتی هم. شناختی که از شعر کهنه و نو، در این شب در فضا جاری است، موهبتی است خاص. و از جمله شکوه‌مندترین احوالات این محفل عزیز، ‌خود همین دقیقه است که رهبر معظم انقلاب هرگز و هرگز فرصت و رخصت مدح و مداهنه به هیچ شاعری کوچک و بزرگ نمی‌دهند. گاهی اگر شعری در خصوص ایشان و بناگاه، بر زبان شاعری جاری شود، به وضوح می‌توان دید که ایشان آن شعر را بر نمی‌تابند و کاملاً متأذّی می‌شوند.

فضای آن شب کاملاً فضای شعری و مهربان است هم از آغاز تا پایان. یاد شاعران بزرگی چون اخوان، منزوی، شهریار، عماد و که و که‌ها در این شب، در کمال شوق و شعف جاری است و این یادکرد در چنین شبی خود داستان‌ها و حکایت‌ها دارد. حتی گاه شعرهای استاد قهرمان و قدسی و دیگر عزیزان بر زبان بزرگان محفل جاری است.

توجه به شعر بومی و منطقه‌ای و محلی، در کمال صحت و امانت از دیگر ویژگی‌های این محفل است. ویژگی نابی که اهمیت و عظمت چنین مقوله‌ای را علمی و عیان بیانگر است.

می‌توانم گفت که شعر و شاعری در ضیافت شعر نیمه‌ی ماه مبارک رمضان، به نگاه و نظر ساقیِ کلمه و کلام این ضیافت، حضرتِ «امین»، اراده‌ای دارد معطوف به آزادی و این همه شیفتگی و شیدایی آن شب است.

گفت:

مجلس انس و بهار و بحث شعر اندر میان     نستدن جام می از جانان گران جانی بود