مسئله فلسطین موضوعی با سابقه شصت ساله است. اما تحولاتی در چند سال اخیر رخ داده که نقطه عطفی در این زمینه محسوب می‌شود. در رأس این تحولات انتخابات چهار سال گذشته‌ی غزه و کرانه باختری بوده است. در این انتخابات مردم فلسطین نمایندگانی را انتخاب کردند که نمایندگان مقاومت اسلامی فلسطین بودند. همه کشورهای مختلف از جمله کشورهای اروپایی به پاکی این انتخابات اذعان داشتند اما رژیم صهیونیستی و آمریکا از نتیجه انتخابات رضایت نداشتند و تلاش کردند تا این معادله را به هم بریزند. از اینجا بود که فشار بر مجلس منتخب فلسطینیان آغاز شد که حتی اجازه ندادند تا این مجلس منتخب، دولت منتخب خود را برگزیند.

سپس شروع به کارشکنی در کار دولت کردند که یکی از برنامه‌های آنها همین محاصره بود. از بیش از سه سال پیش این محاصره آغاز شد. اما این حربه نیز نتوانست مقاومت فلسطین را به زانو در بیاورد و به همین دلیل آن جنگ بیست و دو روزه را با توافق آمریکایی‌ها راه انداختند و آن جنایت را به بار آوردند.  اما باز هم مقاومت ایستادگی کرد. درواقع احتیاجات اولیه مردم غزه را برای اهداف سیاسی گروگان گرفتند تا با این فشار بتوانند خواسته‌های خود را تحمیل کنند. البته این فشار بی‌سابقه و طولانی با تأیید آمریکا و برخی کشورهای منطقه صورت گرفت.

از طرفی این فشارها باعث تحریک احساسات بشردوستانه جهانیان شد. ما نیز کشتی‌هایی به آنجا فرستادیم که مانع از ورود آنها به غزه شدند. اما در این قضیه اخیر، نکته قابل توجه که در پیام رهبر انقلاب نیز مشهود است، این است که این کاروان مردم اقصی‌نقاط جهان را شامل می‌شد. این اتفاق نشان داد که دیگر فلسطین یک مسئله عربی و اسلامی صرف نیست.

رژیم صهیونیستی نیز در مقابل این کاروان آزادی دو راه بیشتر نداشت؛ یا باید اجازه می‌داد تا این کاروان وارد غزه می‌شد که در صورت بروز این اتفاق، آن گروگانی که رژیم اشغال‌گر قدس در اختیار داشت، آزاد می‌شد و راهبرد آنها شکست می‌خورد. ضمن اینکه با ورود اولین کاروان، کاروان‌های دیگری نیز به ترتیب وارد غزه می‌شدند و مؤید پیروزی مقاومت و ایستادگی مردم غزه بودند. چراکه این حرکت مانند بهمنی تمام راهبردهای استراتژیک آنها را از بین می‌برد.

به همین دلیل به سراغ راه دوم رفتند و این حرکت را با خشونت، سرکوب کردند. با این کار آنها این هدف را دنبال می‌کردند که راه ورود کشتی‌های بعدی را ببندند. به نوعی که هزینه را برای افراد صلح‌طلب و مدافع حقوق بشر برای ورد به غزه بالا ببرند. البته اسراییلی‌ها می‌فهمیدند که این جنایت، هزینه سیاسی بالایی دارد اما چاره‌ای نداشتند.

بنابراین راه مقابله با این سیاست جنایتکارانه و شکست برنامه‌های رژیم صهیونیستی همان‌طور که رهبر انقلاب در پیام خود اشاره داشتند، استمرار این حرکت نمادین تا شکستن محاصره غزه است. محاصره‌ای که یک گرو سیاسی است برای پذیرش سازش؛ یعنی رژیم صهیونیستی به مردم غزه گفته که یا بمیرید یا ذلیل شوید. همان‌طور که در جریان انقلاب اسلامی برگزاری چهلم شهدای یک شهری در شهر دیگر، به عنوان یک رویه تبدیل شده بود و این تاکتیک نقش مؤثری در پویایی نهضت داشت، استمرار ارسال این کشتی‌ها می‌تواند در پویایی این حرکت و نیز اثرگذاری روانی بر اسرایلی‌ها مؤثر باشد.

کشورهای عربی نیز پس از این جنایت باید از موضع انفعال خارج شوند و تا شکست کامل محاصره غزه تلاش کنند و خود را از این موضع ذلت خارج کنند. سازمان کنفرانس اسلامی نیز باید تشکیل جلسه فوق‌العاده بدهد و تجهیز و ارسال چند کشتی دیگر را به عنوان حداقل کار ممکن انجام دهد.