آن روز که امام راحل عظیم‌الشان فرمود: «هرچه فریاد دارید، ‌بر سر آمریکا بکشید»، شاید کمتر کسی معنای این حرف را می‌فهمید و حداکثر تصوری که خیلی‌ها درباره پیام این رهنمود الهی داشتند، این بود که شاید این رجزی در مقابل چنگ و دندان نشان دادن‌های مکرر رژیم آمریکا است و یا هشداری که مردم از خطر آمریکا غافل نشوند.

 گذر زمان اما نشان داد که آنچه امام‌خمینی می‌گفت، فقط یک توصیه گذرا یا یک رجزخوانی سیاسی نبوده و آنچه دیگران در آینه نمی‌دیدند، پیر مراد ملت ایران در خشت خام به وضوح می‌دید. سیاهه جنایات آمریکا علیه بشریت و نیز علیه مردم ایران، به کودتای ۲۸ مرداد و پشتیبانی از شاه دیکتاتور آن روزگار، یا حمایت تسلیحاتی از صدام متجاوز، تحریم‌های ضدانسانی مردم ایران و ... محدود نشده است. وقتی در اوایل پاییز پر التهاب ۱۳۸۰، رژیم ایالات متحده به بهانه حملات مشکوک ۱۱ سپتامبر به افغانستان لشکرکشی کرد و ۲۰ سال خاک آن سرزمین را به توبره کشید و جان و مال و ناموس مردم را به غارت برد و کشت مواد مخدر را نیزچند برابر کرد، آن روز خیلی‌ها فهمیدند معنای سخن امام امت چه بوده است. هنوز یک سال بیشتر از حمله خونبار یانکی‌ها به افغانستان نگذشته بود که این بار سلاح‌های کشتار جمعی دست‌نشانده‌شان صدام حسین را بهانه کردند تا به عراق بیایند و هم غرب ایران اسلامی را زیر نظر بگیرند، هم امنیت صهیونیست‌های کودک‌کش را از فاصله نزدیک‌تر تامین کنند و هم نفت عراق را بهتر به یغما ببرند؛ با آغاز فروردین ۱۳۸۲ به عراق حمله کردند و چه خون ها که بر زمین نریختند؛ ابوغریب درست کردند و ناامنی آفریدند و منابع و منافع عراق را چپاول کردند و آخر هم معلوم نشد، سلاح‌های کشتار جمعی عراق کجاست؟ همان سلاح‌هایی که هانس بلیکس رئیس وقت گروه بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل هم، پیش از حمله آمریکا به عراق، اعلام کرده بود که اثری از آنها پیدا نشده است! اما این همه ماجرا نیست؛ ایجاد گروه‌های تکفیری و تروریستی خطرناکی مثل داعش

و صرف تریلیون ها دلار برای تجهیز و پشتیبانی آنها، فقط یک نمونه دیگر از فهرست جنایات رژیمی است که بحران ساز و بحران زیست است. به این سیاهه باید تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی مردم ایران را هم اضافه کرد که حتی تا مرحله تحریم داروی مورد نیاز بیماران پروانه‌ای (EB) و دارو و واکسن کرونا هم پیش می‌رود و آب از آب تکان نمی‌خورد! «امام بزرگوار فرمود: آمریکا شیطان بزرگ است؛ این "شیطان بزرگ" خیلی حرف پرمغزی است. رئیس همه‌ی شیطانهای عالم، ابلیس است؛ امّا ابلیس بنا به تصریح قرآن، تنها کاری که می‌تواند بکند این است که انسان‌ها را اغواء می‌کند... اما آمریکا، هم اغواء می‌کند، هم کشتار می‌کند، هم تحریم می‌کند، هم فریب می‌دهد، هم ریاکاری می‌کند؛ پرچم حقوق بشر را بلند می‌کند». ۱۸ /۵/ ۱۳۹۴ آمریکا در کارنامه جنایات خود فهرست بلندی ازدخالت و تجاوز نظامی دارد. کره، گواتمالا، اندونزی، کوبا، کنگو، ویتنام، لبنان، لیبی، السالوادور، ایران، پاناما، عراق، کویت، بوسنی، یمن، عراق، افغانستان و سوریه تنها بخش آشکاری از فهرست دخالت‌ها و تجاوزات نظامی ۷۰ سال اخیر آمریکاهستند.

وقتی رفقایت «ناتو» باشند ...
حالا چرخ روزگار چرخیده و نوبت به صحنه اوکراین رسیده است تا شاید عده‌ای دوباره راز سخن تاریخی امام‌خمینی را بفهمند و از سوی دیگر درک کنند که انقلاب اسلامی ایران چگونه و چرا با وجود تمامی فشارهای قدرت های جهانی و برخلاف نظرساده اندیشانی که قصد تضعیف توان نظامی کشور را داشتند، هیچگاه از توان و استحکام دفاعی و تقویت بعد نظامی خود غفلت نکرد. رژیم مافیایی آمریکا که بارها نشان داده به هیچ قرارداد و وعده‌ای پایبند نیست، باز هم زیر قول و قرارهایی می‌زند که حدود ۳۰ سال قبل و هنگام فروپاشی رژیم شوروی سابق به رقیب سنتی خود داده بود که به مرزهایش نزدیک نشود. این بار شیطان بزرگ، رقیب را تحریک می‌کند و اوکراین را محل تاخت و تاز خود قرار می دهد، همان اوکراینی که در سال ۲۰۰۴ صحنه انقلاب نارنجی آمریکا شد تا نامزد غربگرا در آنجا بر سر کار بیاید. آمریکابار دیگر پشت رژیم دست‌نشانده خود را هم خالی می‌کند و باز هم تاریخ تکرار و مافیای آمریکایی برای ادامه حیات و قدرت خویش، حیاط خلوت خویش را ترک می کند. نه از حمایت‌های مستقیم آمریکا خبری می‌شود و نه از ورود دیگر اعضای «ناتو» که خودشان اوکراین را به سمت این باتلاق هول دادند و امان از وقتی که رفقایت ناتو از آب در بیایند!

عبرت‌های بحران اوکراین
این روزها که اوکراین صحنه درگیری و جنگ است و کسی نمی‌داند سرانجام این مناقشه چه می‌شود، بیشتر از هر زمان دیگری واقعیت وجودی آمریکا و متحدان غربی‌اش برای ناظران منصف و عاقلان جویای حقیقت روشن می‌شود؛ «اگر کسی تمدن غربی امروز را، "جاهلیت مدرن" بخواند - که خوانده‌اند؛ خیلی‌ها گفته‌اند جاهلیت مدرن - حق دارد؛ واقعاً جاهلیت همان جاهلیت است، منتها امروز در دنیا خودش را به شکل تجدیدیافته و مدرن‌شده نشان می‌دهد.» ۱۰ /۱۲/ ۱۴۰۰ و یک راز نهان شده این جاهلیت مدرن، اقدامات رژیم مافیایی آمریکاست که تلاش می‌کند تا با بحران‌سازی در نقاط مختلف عالم، خودش را سر پا نگه دارد؛ «شبکه‌های مافیایی قدرت در داخل آمریکا، از بحران‌هایی که در سراسر جهان اتفاق می‌افتد ارتزاق می‌کنند، استفاده می‌کنند. اساساً آمریکا یک رژیم مافیایی است؛ یک رژیم مافیایی است: مافیای سیاسی، مافیای اقتصادی، مافیای اسلحه‌سازی؛ انواع و اقسام مافیا‌هایی که سیاستهای این کشور را در دست دارند و هدایت می‌کنند و کنترل کشور در واقع دست آنهاست... این رژیم مافیایی احتیاج دارد که در اطراف دنیا یک جاهایی بحران وجود داشته باشد، لذا کانونهای بحران را خلق می‌کند. در منطقه‌ی غرب آسیا شما ببینید چقدر این‌ها بحران‌سازی کردند؛ اینها احتیاج پیدا کردند موجودی مثل داعش را به وجود بیاورند که سگ دست‌آموز آنها بود که علناً، صریحاً، به شکل آشکار، فیلم‌برداری‌شده افراد را سر ببرند، یا زنده ‌زنده بسوزانند، یا غرق کنند در آب و فیلمش را به دنیا نشان بدهند؛ این را آمریکا به وجود آورد؛ خودشان اعتراف کردند... اگر نتوانند بحران ایجاد کنند کارخانه‌های اسلحه‌سازی نمی‌توانند حداکثر استفاده‌ی خودشان را بکنند؛ ناچار باید در دنیا بحران‌سازی کنند تا منافع این مافیاها حدّاکثری بشود. امروز به نظر من، اوکراین هم قربانی همین سیاست است» ۱۰ /۱۲/ ۱۴۰۰. اما، عبرت‌های این صحنه‌های دردناک و تلخ کی‌یف،کجاست؟ زدن زیر قول و قرارها و سراب بودن وعده‌های امریکا و غرب، نخستین عبرت تلخ این کارزار است؛ «پشتیبانی قدرت‌های غربی از کشورها و دولت‌هایی که دست‌نشانده‌ی آنها هستند، یک سراب است، واقعیت ندارد؛ این را همه‌ی دولت‌ها بدانند. آن دولت‌هایی که پشت‌گرمی‌شان به آمریکا و به اروپاست، ببینند وضع امروز اوکراین و دیروز افغانستان را» ۱۰ /۱۲/ ۱۴۰۰.

و عبرت دیگر، مردمانی هستند که اگر پشت دولت‌هایشان را خالی کنند و دلشان با حکامشان نباشد، سقوط کشور آنان قطعی است. موضوعی که امروز در اوکراین نشانه‌هایش آشکار شده و پیش از آن نیز در سرنگونی صدام، سقوط قذافی در لیبی، مبارک و مُرسی در مصر و اشرف غنی در افغانستان پیش چشم جهانیان قرار گرفته است؛ «مردم، مهم‌ترین پشتوانه‌ی دولت‌ها هستند. اگر مردم در اوکراین وارد میدان می‌شدند، وضع دولت اوکراین و مردم اوکراین این جوری نمی‌شد... عیناً مثل آن وقتی که آمریکا به عراق دوران صدام حمله کرد، مردم دفاع نکردند، کنار رفتند، آمریکا مسلّط شد. اما در همین عراق، وقتی که داعش حمله کرد، مردم وارد میدان شدند، توانستند داعش را که خطر بسیار بزرگی بود به عقب برانند، توانستند سرکوب بکنند. عامل اصلی استقلال کشورها مردمند؛ ما این را تجربه کردیم» ۱۰/۱۲/ ۱۴۰۰. به سلسله عبرت‌های این روزهای تحولات جهان،‌ سرانجام تلخ «دست کشیدن از توان دفاعی بازدارنده، به امید حمایت بیگانه» را هم باید اضافه کرد که اگر کسی به این درد مبتلا شود، بالا بردن دست‌ها به نشانه تسلیم، کمترین حقارتی است که باید تحمل بکند.