|
عنوان |
بیانات |
۱ |
برخورد شجاعانه و فعال با دشمن |
امام در مواجههی با دشمنیها و دشمنان برخورد شجاعانه و فعال داشت، برخورد از روی ضعف و انفعال نداشت؛ امام هرگز منفعل نشد. نه احساس ضعف کرد و نه از خود ضعف نشان داد، قدرتمندانه در مقابل دشمنان و به صورت فعال ایستاد. |
۲ |
پرهیز از هیجانزدگی و تکیه بر محاسبات عقلانی |
از هیجانزدگی امام پرهیز میکرد، امام در مقابل حوادث هیجانزده نمیشد، تکیه به احساسات خالی از عقلانیت نمیکرد، تصمیمهای امام تصمیمهای شجاعانه و همراه با احساسات محکم بود اما مبتنی بر محاسبات عقلانی. |
۳ |
رعایت اولویتها و تمرکز بر آنها |
امام اولویتها را رعایت میکرد، تمرکز بر اولویتها میکرد. فرض بفرمایید در دوران مبارزات اولویت امام مقابلهی با رژیم سلطنت بود، مسائل حاشیهای را وارد میدان کار خود نمیکرد؛ متمرکز بر یک مسئلهی دارای اولویت میشد، حواشی را وارد میدان اهتمام خود نمیکرد. |
۴ |
اعتماد به تواناییهای مردم مخصوصاً جوانان |
امام ملت ایران را ملت بزرگ و آگاه و توانایی میدانست، به آنها اعتماد میکرد، به آنها خوشبین بود، مخصوصاً به جوانان. مشاهده کنید در فرمایشات امام چقدر نسبت به ملت خوشبین است، نسبت به جوانان خوشبین است. |
۵ |
بیاعتمادی به دشمن |
یک لحظه امام در طول ده سال حضور بابرکت خود در رأس نظام اسلامی به دشمن اعتماد نکرد، به پیشنهادهای دشمن بدبین بود، به تظاهرات آنها بیاعتنا بود، دشمن را به معنای واقعی کلمه دشمن میدانست و به او اعتماد نمیکرد. |
۶ |
اهتمام به همبستگی و اتحاد ملت |
این هم یکی از خصوصیات الگوی رفتاری امام در مقابل این دشمنیها بود. هر چیزی که ملت را به دو دسته تقسیم کند، به دو قطب تقسیم کند، از نظر امام مردود بود. |
۷ |
ایمان راسخ به نصرت الهی و وعده الهی |
اتکاء امام به نصرت الهی بود. همهی تلاش خود را میکرد، با همهی وجود در میدان بود اما امید او بستهی به نصرت الهی و به قدرت الهی و تکیهی او به قدرت الهی بود. |