1396/03/21
با هر نفس ارادت و با هر نفس، سلام بر هر کسی که هست از این هیچ‌کس، سلام اترک سلام، کرخه سلام و ارس سلام صبحِ خلیج فارس، غروبِ طبس سلام از ما به طوطیان رها از قفس سلام گفتم به جام و باده و مست و عسس سلام وقتی سلام رکن نماز است، پس سلام! ما کشتگان مسلخ عشقیم، والسلام! زاده‌ی وهابیان‌اند از عراق و از یمن لبی تر کرده زان صهبای جام پرفسون من هم به جز حسرت نخوردم زان شراب پرفسون من هم چو یاران می‌شدم واصل به یار خود کنون من هم ز ماندن کنده بودم دل، نبودم گر زبون من هم... اگر بُت‌های خود را کرده بودم سرنگون من هم گرفتارم به دام این بُت شوخِ درون من هم نشد تا وارهم از خود بدون چند و چون من هم چو فرهادست بر دوشم غمی چون بیستون من هم چو بسمل در سماع آیم درونِ طشتِ خون من هم نصیب ما کند یک‌بار دیگر بی‌قراری را غروب جاده‌ها را لذت چشم‌انتظاری را... سه‌خشتی‌های قوچان می‌برد از سر خماری را دوتار حاج قربان را، سرود سبزواری را چرا به گندم ری بازم این معامله را؟ برای این همه پیر و جوان چه می‌خواهند منم بلاغت تصویر آنچه می‌خواهند خلاصه‌ی همه‌ی بغض‌های تاریخم دخیل کرب و بلایم کجا به ری نگرم؟ پی مذاکره بگذار رو به من آرد ما را به یک اشارت خود رهبری کند آه! این ابلیس شاید روزی انسان بوده باشد در لباسی تازه، شاید فتنه چوپان بوده باشد فتنه لازم نیست حتماً در خیابان بوده باشد فتنه شاید در زمان شاه، زندان بوده باشد! یا که در طیّاره‌ی پاریس_تهران بوده باشد فتنه شاید خوابی از آن چشم فتّان بوده باشد وا مصیبت! فتنه شاید از رفیقان بوده باشد نامسلمانی اگر همنام سلمان بوده باشد آنکه در این کربلا عبّاس ِ دوران بوده باشد کاشکی دستم به دامان شهیدان بوده باشد در کلاسی صمیمی و آرام اشک‌هایش همیشه حسن ختام سینه‌ای صاف کرد و گفت: سلام که زده ضربه بر تن اسلام گفت: لطفاً مثال هم بزنید فکر کردند جنگ گشته تمام خودتان قصه را که می‌دانید مرتضی ماند و زخم‌های مدام مکرِ بر نیزه کردن قرآن که به مالک رسید این پیغام: دستِ فتنه به کار افتاده شورش افتاده در پیاده نظام قصه‌ی غفلت ابوموسی مرد منفور در خواص و عوام عده‌ای در صف نبرد دمشق مست مال و منال و نام و مقام سرفه‌ی شیمیایی‌اش گل کرد مصرع بعد سرفه بود پیام جای این زودباوری آیا یا خیانت به خط فکر امام؟ مهر تأیید زد به پرسش او درسمان را گذاشت بی‌فرجام ندبه اسمِ تو، شفا اسم تو، مرهم اسم توست پشت جبهه اسم تو، خط مقدم اسم توست دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم به قدری که نفس تازه کنم؛ خیلی نمی‌مانم درختی خسته در اعماق جنگل‌های گیلانم دوبیتی‌های باباطاهرم عریان عریانم صدای حمله‌ی چنگیزخانن آمد؛ نمی‌دانم - در آتش خانه‌ام می‌سوخت؛ گفتم آه...دیوانم... زمان لرزید از بالای میز افتاد لیوانم پی تحریم تنباکو شکسته تُنگ قلیانم حجاب از سر کشیدن‌ها؛ از این غم‌ها فراوانم به سینه داغدار کشته‌ی حمام کاشانم منم من اخم سعدآباد و لبخند جمارانم پر از عباس بابایی پر از عباس دورانم که تهران‌تر شود تهران؛ من آبادان ویرانم تو را لب تشنه‌ایم از جان، کمی باران بنوشانم منم من روزبه، اما پس از این با تو سلمانم از آن وقتی که خاک پای سلطان خراسانم که من یک شاعر درباری‌ام مداح سلطانم رسوا کنید فتنه‌ی آل سعود را آرامش طلایی شهر شهود را زین بافه وا کنید دگر تار و پود را ایران من بخند و بگریان حسود را ما بذر لاله کاشته‌ایم این حدود را... با سایه‌ی جنگ، متهم را فهمید معنای مدافع حرم را فهمید هر کسی بالا کند با نیت دیدار، سر چون تو که هر بار دل می‌دادی و این بار، سر بر سر دروازه‌ها سر، بر سر بازار سر تا جهان نگذارد از دست تو بر دیوار، سر به لالایی به این دلشوره‌ها سوگند، فرزندم آن طرف قاشق لهستانی آلمانی و انگلستانی... که موی تیره و روی سپید با حسن است به حُسن بینی اگر هر امام را، حسن است دو کوه هست ولی کوه بی‌صدا حسن است ز من بپرس که سلطان کربلا حسن است! بیا که کنیه‌ی شیرخدا اباحسن است ای کاش رو به من بگذارند وا شود تردید پا به خلوت دنیا نمی‌گذاشت می‌شد گذشت وسوسه اما نمی‌گذاشت شاید قطار عشق مرا جا نمی‌گذاشت این زخمِ ناگهان که دهان باز کرده است در این جهان چشم‌چران باز کرده است طفلک اگرچه دیر زبان باز کرده است خود لب به پاک بودنمان باز کرده است هر غنچه‌ای لبی به اذان باز کرده است
دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب با رهبر انقلاببیانات در دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادبدیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادبدیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادبدیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادبسخننگاشت | بیانات در دیدار جمعی از شاعران و اهالی فرهنگ و ادب
ارسال پیوند با پیامک