بسم‌الله الرحمن الرحیم
والحمدللَّه ربّ العالمین. والصّلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی اله الاطیبین الاطهرین المنتجبین و صحبه المصطفین الاخیار. اللّهمّ صلّ و سلّم علی ولیّک و حجّتک حجّةبن‌الحسن صلواتک علیه و علی ابائه.

خدای متعال را شکرگزارم که این توفیق به من داده شد که بتوانم با مردم صمیمی و عزیز منطقه‌ی لارستان، در این شهر کهن و قدیمی، در جمع متراکم شما برادران و خواهران عزیز دیدار کنم. من در گذشته در سفرهای به استان فارس همواره مایل بودم با مردم عزیز منطقه‌ی لارستان و شهر لار ملاقات کنم؛ متأسفانه در گذشته این فراهم نشد. امروز در جمع پرشورِ صمیمىِ سرشار از مهر و محبت شما مردم احساس میکنم قلب هر مسلمان و مؤمنی که اینگونه با معارف اسلامی آشنا باشد، یقیناً زندگی او، محیط او، شهر او و جامعه‌ی او را با همین فضای صمیمیت و صفائی که در شما مشاهده میشود، همراه میکند. از محبت شما مردم عزیز صمیمانه تشکر میکنم و من هم محبت خود و ارادت خود و صمیمیت خود را نسبت به شما عرض میکنم. همینجا لازم و مناسب میدانم که از عموم مردم استان فارس تشکر کنم. امروز آخرین روز سفر بنده به این استان پهناور و سرافراز است. در این نُه روزی که من در استان شما بودم، مردم شهر شیراز و شهرهای دیگر استان محبت و صمیمیت خود را به حد کمال رساندند؛ لازم است از همه‌ی آنها سپاسگزاری کنم.

مسئولین کشور خوشبختانه به مسائل استان فارس توجه کردند. دیروز هیئت دولت - هیئت وزیران - در شهر شیراز تشکیل شد و در باره‌ی مسائل گوناگون مردم این استان از جمله مسائل شهر لار و منطقه‌ی لارستان مذاکرات مفیدی را انجام دادند و تصمیمهای خوبی را گرفتند. امیدواریم توفیق الهی شامل حال مسئولین کشور شود، بتوانند به شما مردمی که حقاً و انصافاً در خور اظهار ارادت هستید، ابراز ارادت کنند؛ به شما مردمی که شایسته‌ی خدمت کردن هستید، خدمت کنند و وظائف خود را انجام دهند.

نام لار در تاریخ اخیر ایران از نام مرحوم آیةاللَّه العظمی سید عبدالحسین لاری قابل جداکردن نیست. هر جا یادی از لار و نگاهی به تاریخ صد ساله، صد و بیست ساله‌ی اخیر کشور بشود، نام این مرد بزرگ در این تاریخچه، برجسته و درخشنده است.

نمیخواهیم به افتخار به گذشتگان اکتفا کنیم، اما میخواهیم از راه شناختن تاریخ خود، گذشته‌ی خود و برجستگان این تاریخ، خود را درست بشناسیم؛ امروزمان را درست بفهمیم و راه فردامان را تشخیص بدهیم و باز کنیم.

منطقه‌ی لارستان در صد و اندی سال پیش به همت این مرد بزرگ و کمک مردم این منطقه - مردم شهرها و عشایر - یک حرکت اسلامی بسیار پرماجرائی را در تاریخ ما ثبت کردند. اگر ارزیابی ما در باره‌ی ملتها تابع این است که مقدار آگاهی آنها را بسنجیم، مقدار عزم و اراده‌ی ملی آنها را بسنجیم، روشن‌بینی و شجاعت آنها در اقدام را بسنجیم - اگر این وسیله‌ی سنجش قدر و قیمت جمعیتها و ملتهاست - باید بگوئیم مردم لار و منطقه‌ی لارستانِ بزرگ، به حسب این مقیاسها و معیارها جزو برجسته‌ترین مردم کشورِ پهناور ما هستند. آن روزی که مسئله‌ی آزادیخواهی و مبارزه‌ی با استبداد در کمتر نقطه‌ای از کشور مطرح بود، در این منطقه به برکت روحانیتِ این مجتهد بزرگ و آگاه، مسئله‌ی مبارزه با استبداد برای مردم مطرح شد. آن روزی که مقاومت در مقابل اشغالگران خارجی برای بسیاری از ملتهای منطقه‌ی ما و ملت خود ما چندان معنای روشنی نداشت، مردم منطقه‌ی لارستان به رهبری این سید بزرگوار در برابر اشغال انگلیس ایستادند؛ در مقابل زورگوئی انگلیسها جان خودشان را کف دست قرار دادند. مرحوم آیةاللَّه آ سید عبدالحسین لاری در نامه‌ای که به فرزند خودش مینویسد، مینویسد فشارها زیاد است، اما من تا آخرین قطره‌ی خون خودم ایستاده‌ام. وقتی رهبر اینجور است، وقتی پیشوای مردم اینجور صادقانه می‌ایستد، به طور طبیعی عزم و اراده‌ی ملی در جهت درست به کار میافتد و ملتها را هدایت میکند. بعد از آن بزرگوار هم فرزند او، مرحوم آیةاللَّه آ سید عبدالمحمد - که شخصیت برجسته‌ی روحانی است - هم مبارزاتی را انجام دادند.

از این گذشته‌ی لار یک بهره‌مندی عبرت‌آموز برای وضع امروز خودمان و آینده‌ی ملت عزیز و نیرومند خودمان باید بکنیم و آن این است که این الگو نشان داد که اگر یک ملتی با یک رهبری درست، رهبریای که دل به دنیا و مطامع دنیا نسپرده باشد، وارد دشوارترین میدانها شود، خواهد توانست بر بزرگترین و لجوج و عنودترین دشمنها پیروز شود. ملت ایران این تجربه را که از تاریخ خود در این منطقه و مناطق دیگر کشور آموخته بود، در انقلاب اسلامی به کار بست. با شعار برافراشتن پرچم اسلام، با شعار پیروی از اصول قوانین محمدی (صلّی اللَّه علیه و اله) ملت ایران در دورانی حرکت کرد که قدرتمندان عالم نیتشان و گمانشان این بود که هر چه دین و دینداری است، از صحنه‌ی زندگی مردم برطرف کرده‌اند. این نکته‌ی بسیار مهمی است که انقلاب ملت ایران در دورانی به نام دین و به نام اسلام توانست دنیا را متوجه به خود کند که قدرتمندان عالم - سیاستهای استکباری - تصور میکردند که ریشه‌ی دین و دینداری را در همه‌ی عالم از جمله در کشورهای اسلامی قطع کرده‌اند. خاطرشان آسوده بود که نامی از دین به طور برجسته، دیگر باقی نخواهد ماند و روز به روز آثار دینی در مردم ضعیفتر خواهد شد؛ خودشان را به این دلخوش کرده بودند. در یک چنین دورانی بود که ملت ایران با افراشتن پرچم اسلام، دینداری را به فضای زندگی مردم همه‌ی عالم برگرداند. این یک واقعیتی است. ما برای اسلام قیام کردیم؛ پرچم اسلام را بلند کردیم؛ اما حتّی در کشورهائی که دینِ آنها غیر اسلام است، این تأثیر را انقلاب و ملتِ ما بخشید که آنها را به سمت تدین، به سمت معنویت، به سمت مطلقِ دین متمایل کرد. این معجزه را ملت ایران آفرید و این انقلاب با نام اسلام، با نام مبارک قرآن، توانست برای اکثر ملتهای عالم الگو شود.

اگر امروز شما به کشورهای اسلامی مسافرت کنید، میبینید با سی سال قبل - یعنی قبل از پیروزی این انقلاب - فضا بکلی متفاوت است. آن روز اگر کسی هم برای آزادیخواهی یا استقلال حرفی میزد و حرکتی و قیامی میکرد، زیر پرچم و شعار مکاتب الحادی و غیر الهی بود، اما امروز در دنیای اسلام، روشنفکر، دانشجو، انسانهای دارای تعهد و مسئولیت، آن وقتی که از استقلال سخن بگویند، از آزادی سخن بگویند، زیر پرچم اسلام این شعارها را میدهند و این حرکت را انجام میدهند. این به برکت قیام شما ملت ایران و انقلاب اسلامی بزرگی بود که ریشه‌هایش را در تاریخِ نزدیک به تاریخ معاصر ملاحظه کردید: قیام تنباکو، قیام مشروطیت به وسیله‌ی علمای بزرگ، و از جمله‌ی برجسته‌ترینِ آنها قیام مردم لارستان به رهبری این مرد بزرگوار. ما به گذشته که نگاه میکنیم، با این چشم نگاه میکنیم. گذشته برای ما یک وسیله و آئینه‌ای است؛ مایه‌ی عبرتی است تا راه آینده‌مان را هموار کنیم.

آنچه امروز در درجه‌ی اول برای ملت ایران مطرح است، تمسک به اسلام است. همه‌ی خیرات و برکاتی که یک ملت آرزومندِ داشتن آنهاست، به برکت اسلام برای یک ملت حاصل میشود. ما برای اینکه آزادی به دست بیاوریم، استقلال به دست بیاوریم، رفاه عمومی به دست بیاوریم، پیشرفت علمی به دست بیاوریم، پیشرو بودن در میدانهای گوناگون بشری را به دست بیاوریم، اوج عزت را برای خودمان - به عنوان ملت ایران - فراهم بکنیم، راه منحصربفردِ امروز ما عبارت است از تمسک به اسلام. اسلام همه‌ی اینها را در تعالیم خود، در بطن خود، برای یک ملت به ارمغان میآورد. تمسک به اسلام، امروز بزرگترین راه است برای ملت ایران.

مطلب دوم، مسئله‌ی اتحاد است که من در این سفر - در شهرهای مختلف - و در همه‌ی خطابهائی که به ملت عزیزمان دارم، بر روی مسئله‌ی اتحاد تکیه میکنم. علت این است که دشمنان ملت ایران برای ضربه زدن به این ملت، یکی از راه‌هائی که پیدا کرده‌اند، ایجاد اختلاف میان آحاد ملت مسلمان است؛ کما اینکه در دنیای اسلام و در امت اسلامی هم همین سیاست را دنبال کرده‌اند. از اولِ پیروزی انقلاب سعی کردند کشورهای مسلمانِ همسایه‌ی ما را - از جمله کشورهای همسایه‌ی در خلیج فارس را - از جمهوری اسلامی و از انقلاب اسلامی بترسانند؛ متأسفانه در مواردی هم موفق شدند؛ در حالی که جمهوری اسلامی، دست برادری به سوی همه‌ی ملتهای مسلمان و همه‌ی دولتهای مسلمان دراز کرده بوده است و دراز میکند. جمهوری اسلامی از بن دندان معتقد به اتحاد اسلامی است؛ اتحاد اسلامی به معنای همدلی ملتها و همکاری دولتهاست. ملتها بحمداللَّه با هم همدلند؛ اختلافات طائفی و فرقه‌ای و مذهبی نمیتواند میان ملتها شکاف ایجاد کند، مگر به وسوسه‌ی دشمن. اما دولتها را متأسفانه دستِ سیاست میتواند به این طرف و آن طرف بکشاند. ما امروز هم اعلام میکنیم: کشورهای همسایه برادرانِ ما هستند؛ دست دوستی و برادرىِ ما به سوی این کشورها دراز است. به آنها هیچ نیازی نداریم؛ این برادری، از روی نیاز نیست. ملت ایران ثابت کرده است که با توکل به خدا و با اعتماد به نفس بر مشکلات فائق می‌آید، اما ما اختلاف را بر خلاف مصلحت دنیای اسلام میدانیم؛ لذا دست دوستی به سوی همه‌ی کشورها دراز کرده‌ایم. خوشبختانه امروز علی‌رغم تلاش دشمنان دنیای اسلام و علی‌رغم تلاش دستگاه‌های جاسوسی آمریکا و صهیونیستی - که دائم مشغول فتنه‌انگیزی هستند - و به کوری چشم آنها، روابط دولت جمهوری اسلامی با کشورهای منطقه - کشورهای عربی، کشورهای غیر عربی - سالم و خوب و برادرانه است؛ و این باید روز به روز تقویت شود.

عین همین مطلب، با تأکید بیشتر در مورد داخل کشور است. در داخل کشور از اول انقلاب سعی کردند به بهانه‌ی قومیت، به بهانه‌ی مذهب، به بهانه‌ی اختلافات سیاسی، بین آحاد ملت عظیم ایران اختلاف بیندازند. ما بر این توطئه‌ی دشمن فائق آمدیم، اما همچنان خودمان را و همه‌ی برادران و خواهران عزیز را محتاجِ این میدانیم که در این باره دقت و مراقبت کنیم؛ مبادا دشمن بتواند کید خود را اعمال کند. شیعه و سنی، مردم بخشهای مختلف کشور، طرفداران سلائق گوناگون سیاسی، همه باید بدانند ملت ایران با وجود این تنوعی که در مذهب و در قومیت و در اذواق و سلائق دارد، یک ملت است؛ یکپارچه است؛ ید واحد است. با همین ید واحده بودن است که میتواند از منافع خود، از هویت خود، از حیثیت خود در مقابل خشن‌ترین دشمنان دفاع کند و دشمن را به حول و قوه‌ی الهی به زانو در بیاورد.

بحمداللَّه در منطقه‌ی لارستان با اینکه برادران اهل سنت هم در اینجا - در بعضی از بخشها و در بعضی از شهرها - حضور دارند، اما برادری بین مردم شیعه و مردم سنی در این منطقه یک برادری نمونه و تحسین‌برانگیز است. این را ما در گزارشها هم مطالعه کردیم، خواندیم؛ خود بنده هم مطلع بودم، امروز هم در این جمع نشانه‌های آن پیداست. همه برای اسلام باید تلاش کنیم؛ شیعه و سنی باید برای اعلای کلمه‌ی توحید، اعلای ارزشهای اصیل اسلامی، برای اجرای قوانین محمدی (صلّی اللَّه علیه و آله) همه‌ی تلاشمان را انجام بدهیم؛ نگذاریم اختلاف‌نظرها، اختلاف اجتهادها، اختلاف سلیقه‌ها، حتّی گاهی اوقات کینه‌های شخصی، غرض‌ورزیهای شخصی، بر زندگی ما، بر مشی ما غلبه کند و دشمن را شاد کند.

دشمن، امروز سعیش بر این است که این مرکزیت حرکت عظیم اسلامی، این مرکزیت و قلب امت اسلامی، یعنی ملت ایران را - که مایه‌ی تحرک دنیای اسلام شده است - از کار بیندازد. همت دشمنان، همت استکبار متوجه این است که این الگوی عملی را از مقابل چشم مسلمانان عالم دور کند. ایران اسلامی یک الگوی عملی است. ایران اسلامی با وجود خود، با اقتدار خود، با پیشرفت خود، با اتحاد خود، به دنیای اسلام نشان میدهد که میتوان در مقابله‌ی با توطئه‌های متراکم دشمنان و در این دنیای متلاطم، نظام اسلامی تشکیل داد؛ میتوان حاکمیت اسلام را به صحنه آورد. این تجربه را ایران اسلامی در مقابل چشم ملتهای مسلمان میگذارد.

نظر دشمن، خواست دشمن، آرزوی پلید دشمن این است که این نمونه را از مقابل چشم ملتهای اسلامی بردارد؛ حالا یا با تهاجم سیاسی و نظامی و امنیتی و اقتصادی، یا با تهاجم تبلیغاتی و اتهام‌پراکنی. انسان نگاه میکند میبیند بعضی از قلم‌به‌مزدهای روزنامه‌نگارِ در منطقه‌ی همسایگان ما - منطقه‌ی عربی - بقدری با وقاحت در باره‌ی ملت ایران و جمهوری اسلامی مینویسند که انسان را به تعجب وامیدارند. یک اتهاماتی به ملت ایران، به جامعه‌ی اسلامی، به نظام جمهوری اسلامی متوجه میکنند که انسان حقیقتاً تعجب میکند که چقدر یک انسانی، یک قلم‌به‌مزدی، یک شخص فرومایه‌ای میتواند انحطاط پیدا کند که اینجور در خدمت دشمن و در مقابل اسلام و قرآن قرار بگیرد برای مطامع حقیر دنیوی!

تنها راه مقابله به دست من و شماست، برادران و خواهران عزیز! مقابله این است که ما اتحادمان را روز به روز بیشتر کنیم؛ دلهامان را به هم نزدیکتر کنیم؛ تلاشمان را برای پیشرفت این کشور مضاعف کنیم. امروز بحمداللَّه تلاشهای زیادی انجام میگیرد؛ من لازم است اشاره کنم که در همین منطقه‌ی لار و لارستان بسیاری از مردم خیّر در اینجا کارهای خوبی انجام میدهند، که ما اطلاع داریم؛ گزارشهایش را برای ما می‌آورند: خدمت‌رسانی به مردم، کمک به مردم، کمک به محرومان، کمک به علم، ایجاد مساجد و امثال اینها. اینها کارهائی است که مردم این منطقه از روی طوع و رغبت، با علاقه‌مندی خود انجام میدهند. این خدمت‌رسانیها، در سطح کلان به وسیله‌ی دولت جمهوری اسلامی و نظام جمهوری اسلامی در سراسر کشور دارد انجام میگیرد، و ان‌شاءاللَّه روزبه‌روز بایستی در این جهت پیش برویم. و علم کشور، اقتصاد کشور و همه‌ی تلاشهای گوناگون سیاسی و اجتماعی و معنوی و اخلاقی را در این کشور پیش ببریم. این تنها راهی است که این کشور میتواند در مقابل توطئه‌ی استکبار بایستد.

این همت مردم است که میتواند کشور را بینیاز کند. سرمایه‌گذاریهائی که مردم انجام میدهند در بخشهای مختلف، بسیار ارزشمند است؛ بخصوص در بخشهای تولیدی. و من برای آن مردمی که به کارهای خدمت‌رسانی به مردم علاقه‌مندند، این را بهترین عمل، بهترین حسنه و صدقه میدانم که در کارهای تولیدی سرمایه‌گذاری کنند؛ هم اشتغال ایجاد شود، هم به پیشرفت کشور کمک کند، هم فقر و محرومیت را از بخشهای مهمی از کشور برطرف کند. این آن سیاست عمومی نظام جمهوری اسلامی است: کمک گرفتن از سرمایه‌ی مالی، سرمایه‌ی فکری، بازوی توانا و کارآمد مردم عزیزمان که کشور مال آنهاست و آینده متعلق به آنهاست.

امروز سیاستهای استکباری در این منطقه در مقابل ملتها کاملاً افشا شده است. ملتها میدانند که سیاستهای استکباری در این منطقه چه میخواهند؛ دنبال چه آمده‌اند. حضور آمریکائیها در خلیج فارس وسیله‌ی ناامنی است؛ این را ملتها فهمیده‌اند. آن روزی که دولتهای خارجی و قدرتهای زورگوی عالم میتوانستند به بهانه‌ی ایجاد امنیت بر کشورها و بر آبراه‌ها و بر گذرگاه‌های حساس دنیا تسلط پیدا کنند، دیگر گذشته است. امروز ملتها میدانند. مردم عراق میدانند آمریکا چرا آمد سراغ عراق. خودشان هم که اقرار کردند، گفتند ما دنبال نفت آمدیم. با شعار نجات مردم عراق، بزرگترین گرفتاریها را برای مردم عراق به وجود آوردند. «چو دیدم عاقبت گرگم تو بودی»؛ امروز مثل گرگی به جان مردم عراق افتادند، اما ادعا میکنند که ما دنبال امنیت مردم عراقیم؛ این دروغ است. مهمترین وسیله‌ی ناامنی برای مردم عراق، حضور بی‌محابای اشغالگران است که نه به جان مردم، نه به مال مردم، نه به ناموس مردم، نه به غرور ملی مردم، هیچ اعتنائی نمیکنند.

اوائل اشغال عراق من در نماز جمعه خطاب به اشغالگران گفتم اینجور که شما دارید این ملت را تحقیر میکنید، جوان عراقی را بر روی زمین به رو میخوابانید و سربازِ زورگوی شما چکمه روی پشت او میگذارد، بدانید که ملت عراق در مقابل این حرکت شما ساکت نخواهد نشست. ملت عراق ملت غیوری است؛ ملت با نخوتی است؛ با دست خودتان دارید ملت عراق را علیه خودتان میشورانید. این امروز اتفاق افتاده است. دنبال این میگردند که عامل اصلی تحرک مردم عراق علیه نیروهای نظامی اشغالگر را پیدا کنند. مثل همیشه باز محاسباتشان غلط است. ایران را متهم میکنند؛ سوریه را متهم میکنند؛ این و آن را متهم میکنند. خودتان را متهم کنید. حضور نیروهای آمریکائی برای تحریک غیرت مردم عراق علیه آنها کافی است، احتیاجی ندارد به اینکه از خارج مرزهای عراق کسی بخواهد آنها را تحریک کند، که شما بیخود این و آن را متهم میکنید. شما خودتان متهم اصلی و مجرم اصلی هستید. آمریکائیها اولین مجرم در مسئله‌ی عراق هستند. در هرجای دیگر هم همین است. حضور آمریکا در خلیج فارس، در این منطقه‌ی بسیار حساس دنیا، مایه‌ی ناامنی است. امنیت این منطقه باید به وسیله‌ی دولتهای این منطقه تأمین شود. همچنانی که دخالت آمریکا در قضیه‌ی فلسطین موجب گره خوردن هرچه بیشتر این قضیه است.

گره مسئله‌ی فلسطین با دخالت آمریکائیها باز نمیشود؛ کورتر میشود. هرچه آمریکائیها در این قضیه دخالت کنند، گره را کورتر میکنند. ملت فلسطین، ملت بیداری است؛ ملت آزاده‌ای است؛ ملت روشن‌فکری است. دولتی انتخاب کرده است، بگذارید آن دولت با پشتیبانی آن ملت کارهای خودش را بکند. دخالت آنها، آن هم دخالت یکجانبه، زورگویانه، به نفع رژیم غاصب صهیونیستی، هرچه میگذرد، ماجرای فلسطین را دشوارتر میکند. البته این مسائل حل خواهد شد؛ هم مسئله‌ی عراق حل خواهد شد، هم مسئله‌ی فلسطین حل خواهد شد؛ اما آن روزی حل خواهد شد که با حل این مسائل، از حیثیت و هویت و موجودیت استکبار آمریکائی هم دیگر چیزی باقی نخواهد ماند.

خدا را سپاس میگویم که در این سفر - چه به شهر شما، لار و منطقه‌ی لارستان، چه به کل استان فارس - آنچه را که درباره‌ی استان فارس و مردم عزیز این استان میشناختم، دیده بودم و میدانستم، بار دیگر در عرصه‌ی عمل دیدم. ما با فضلای شیرازی، با برجستگان و علمای فارس در دوران مبارزه، ماجراها، خاطره‌ها و داستانهای زیادی داریم، که من اشاره کردم به مرحوم آیةاللَّه شهید سید عبدالحسین دستغیب و بقیه‌ی علما در همین سال آخر و ماقبل آخرِ قبل از پیروزی انقلاب؛ و مرحوم آیةاللَّه ربانی شیرازی که از علمای برجسته بودند، از فضلای تراز اول قم بودند و از مبارزین بسیار پرسابقه؛ با ایشان که در تبعید با هم بودیم، راجع به مسائل گوناگون صحبت میشد. همان وقت یک مکاتبه‌ای بین ما و مرحوم آیةاللَّه شهید دستغیب انجام گرفت؛ همان روز میشد فهمید که استان فارس چقدر مایه‌ی مبارزه‌اش همراه با هشیاری و دانائی و عزم راسخ است؛ و این را نشان دادند؛ در دوره‌های مختلف نشان دادند. امروز هم بحمداللَّه بعد از گذشت سه دهه - تقریباً - از پیروزی انقلاب اسلامی، انسان وقتی وارد این استان میشود، در شهرهای مختلف طراوت و نشاط انقلاب را در شهرها و در این استان ملاحظه میکند؛ بخصوص به برکت حضور شما جوانهای عزیز. شما جوانهای عزیز هم در اینجا بخصوص، در این میدان عظیم، در بین این جمعیت متراکم، هم در بقیه‌ی عرصه‌هائی که این کشور و این ملت در معرض دید تماشاگر مردم دنیا قرار میدهد، حضورتان چشمگیر است.

جوانان عزیز! کشور مال شماست؛ کشور مال شماست؛ آینده متعلق به شماست. شمائید که بایستی از محصول این انقلاب به طور کامل، ان‌شاءاللَّه در عمری طولانی و سعادتمند بهره‌مند شوید. هرچه میتوانید، تلاش کنید؛ هرچه میتوانید، کار کنید؛ علم بیاموزید؛ حرکت و تلاش دائم را از دست ندهید. و اخلاق و معنویت، توجه به خدای متعال، ذکر، نماز، انس با قرآن را مغتنم بشمارید. اینها شما را کمک خواهد کرد که بتوانید ان‌شاءاللَّه آن جایگاهی را که شایسته‌ی ملت ایران است، به ملت ایران بدهید.

پروردگارا! تو را به محمد و آل محمد سوگند میدهیم دلهای ما را روزبه‌روز به اسلام راغبتر و با اسلام آشناتر بفرما. پروردگارا! رحمت و برکت و فضل خود را بر این مردم عزیز نازل کن. پروردگارا! در این سالی که بارندگی در این منطقه و در بعضی از مناطق دیگر کشور کمتر از گذشته بوده است، خودت با لطف خود و فضل خود، با انواع تفضلات خود، این کمبود را جبران بفرما. پروردگارا! جوانان این مردم را حفظ کن؛ آنها را عاقبت‌بخیر کن؛ آنها را هدایت بفرما. پروردگارا! آینده‌ی این جوانان را، آینده‌ای سراسر درخشندگی و افتخار برای خودشان و برای این کشور قرار بده، روح مطهر شهیدان را با اولیائت محشور کن، روح مطهر امام شهیدان را با اولیائت محشور کن. پروردگارا! ما را هم به شهیدان عزیزمان ملحق بگردان، قلب مقدس ولیعصر را از ما راضی و خشنود کن.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته