گزارش تحلیلی نشریه‌ی خط حزب‌الله (شماره‌ی چهل‌و‌یکم) به‌مناسبت سالگرد توافق هسته‌ای

۱. در این شرایط، «برنامه‌ی دشمن این است که توانمندی‌های جمهوری اسلامی را متوقّف کند؛ یا از بین ببرد یا اقلاًّ از رشد آنها جلوگیری کند.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵) و راهبرد تبلیغاتی دشمن در پیاده کردن نقشه خود نیز انتقال این منطق در میان مردم و نخبگان جامعه است که «در قضیه‌ی هسته‌ای توافق شد و اسم این را گذاشتیم "برجام"؛ برجام دیگری در قضایای منطقه، برجام دیگری در قضایای قانون اساسی کشور؛ برجام ۲ و ۳ و ۴ و الی‌غیرذلک بایستی به‌وجود بیاید تا ما بتوانیم راحت زندگی کنیم.»(۱۳۹۵/۰۱/۰۱) 

اما تجربه روشنگر برجام، موجب عقیم شدن نقشه دشمن شده و نشان داده که «اگر حتّی در مسئله‌ی هسته‌ای هم همان‌جور که آنها دیکته می‌کنند ما پیش برویم و قبول کنیم دیکته‌ی آنها را، باز هم حرکت مخرّب آنها و تحریم‌های آنها برداشته نخواهد شد... چون با اصل انقلاب مخالفند.»(۱۳۹۳/۱۱/۲۹)

۲. البته در برجام خلل و فرجی وجود دارد که «اگر این خلل‌وفُرَج بسته می‌شد، معایب کمتر می‌شد یا منتفی می‌شد.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵) همچنین پس از برجام نیز چارچوب‌های مهمی تعیین شد که اگر آن موارد نیز به دقت رعایت می‌شد، اکنون طرف مقابل به سادگی نمی‌توانست از عمل به تعهداتش شانه خالی کند. مانند لزوم گرفتن تضمین «کتبی از رئیس‌جمهور آمریکا» زیرا «پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه‌ی اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرائی شدن آن در برجام به بعد از اقدام‌های ایران موکول گردیده، لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلّف طرف‌های مقابل، تدارک شود، که از جمله‌ی آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتّحادیه‌ی اروپا مبنی بر لغو تحریم‌ها است»(۱۳۹۴/۰۷/۲۹)

 دریافت "خط حزب‌الله" نسخه‌ی مطالعه (A۴)

۳. اما اکنون و پس از مواجه شدن با بدعهدی‌های طرف مقابل، نباید به صرفِ اندوختن تجربه‌ای البته بس ارزشمند اکتفا کرد، بلکه در مرحله حساس فعلی  براساس شروط نه‌گانه رهبر انقلاب در سند صیانت و سایر بیانات ایشان در این زمنیه چند وظیفه بر عهده مسئولان قرار دارد:
اول؛ حفظ و افزایش اقتدار از یک‌سو و متوقف کردن طرف مقابل با استفاده از این توانایی‌ها از سوی دیگر: «در مقابل خطاهای آنها و کارشکنی آنها، ما بایستی توانایی‌هایمان را حفظ کنیم... ما با قدرت علمی و فنّاوری خودمان بود که آنچه از آمریکایی‌ها توانستیم بکَنیم در این قضیّه، کندیم؛ یعنی اگر توانایی بیست درصد نبود، اگر توانایی ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته نبود، قطعاً نمیتوانستیم آنها را وادار کنیم به اینکه این چند هزار سانتریفیوژ را از ما قبول بکنند و بپذیرند و بهانه‌گیری نکنند؛ به‌خاطر آن اقتدار بود. این اقتدار اگر از بین برود، فشار آن‌طرف زیاد خواهد شد، هرچه این اقتدار بیشتر شد، قدرت این‌طرف برای فشار آوردن به طرف مقابل بیشتر خواهد شد؛ بنابراین این را باید حفظ کنیم.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)

دوم؛ انجام تمام اقدامات ممکن در مقابل کارشکنی‌های امریکا و دنبال کردن جدی مسئله: دولت «در برابر کارشکنی‌های آمریکا هر کاری که می‌توانند انجام بدهند.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵) «پیگیری حقوق پایمال‌شده‌ی ملت ایران به علت تحریم‌ها، در دستور کار قضائی قرار گیرد.»(۱۳۹۵/۰۴/۰۹)

سوم؛ «حفظ هوشیاری نسبت به نیّات خصمانه‌ی دولت آمریکا»(۱۳۹۴/۰۷/۲۹) و نپذیرفتن تحمیل و افزون‌خواهی‌های طرف امریکایی؛ «این توقّعاتی را که آنها در زمینه‌ی الیاف کربن که در سانتریفیوژها به‌کار می‌رود... مطلقاً قبول نکنید، زیر بار نروید. مدام افزون‌خواهی هم می‌کنند؛ حالا این همه پیش‌پرداخت ما داده‌ایم.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)

چهارم؛ پرهیز از توجیه تخلفات طرف مقابل: «مدام نگوییم تحریمها برداشته شده؛ نه، مسئله‌ی معامله‌ی بانک‌ها حل نشده و بانک‌های بزرگ معامله نمی‌کنند... این طرف آمریکایی این گناه بزرگ را انجام داده، این تخلّف بزرگ را کرده؛ نباید توجیه کنیم کار آمریکایی‌ها را.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)

پنجم؛ دقت و مراقبت بیشتر هیئت نظارت بر برجام در دفاع از منافع ملی: «توقّع من از هیئت نظارت این است که دقّت بیشتری بکنند، مراقبت بیشتری بکنند و واقعاً هر نقطه‌ای را که احساس می‌کنند طرف مقابل در آن نقطه دارد خیانت می‌کند و بد عمل می‌کند، آنچه را وظیفه‌ی دفاع از منافع ملّی است انجام بدهند.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)

و در یک کلام؛ «همین‌طور که معروف است "حق گرفتنی است"، آن هم از گرگی مثل آمریکا؛ باید از دهنش بیرون کشید؛ این‌جوری نیست که او بیاید دو دستی تقدیم کند. تا وقتی که حالا به‌طور کامل نقض نکرده‌اند ما هم نقض نمی‌کنیم لکن در مقابل خطاهای آنها و کارشکنی آنها، ما بایستی توانایی‌هایمان را حفظ کنیم.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۵)