شواهد نشان می‌دهد که نظام سلطه پس از پایان مذاکرات و متن برآمده از آن، باز هم دست از فشار بر اقتصاد ایران برنخواهد داشت: «همه‌ی کسانی که ناظر مسائل گوناگون بودند، می‌توانستند حدس بزنند که هدف دشمن، فشار اقتصادی بر کشور است... طراحی‌ها نشان می‌داد که این‌ها می‌خواهند بر روی اقتصاد کشور متمرکز شوند.» (۱۳۹۱/۵/۳)

از سال ۸۸، سلسله‌ی نامگذاری‌های اقتصادی برای سال‌ها شکل گرفت. سه سال بعد نیز رهبر انقلاب در استان خراسان شمالی، «مسأله اصلی کشور را اقتصاد» عنوان کردند. پس از آن و در زمان انتخابات ریاست جمهوری نیز از اقتصاد به عنوان «اولویت اصلی» نام بردند. هفته‌ی گذشته نیز در دیدار با هیأت دولت، مجدداً بر اینکه «مسئله‌ی اقتصاد... اولویّت اساسی است.» تأکید کردند. این تأکیدات نشانگر سه نکته است:

۱. مسأله‌ی اصلی ما در چند سال اخیر آسیب‌های اقتصادی بوده است؛ حتی زمانی که خواسته یا ناخواسته مذاکرات هسته‌ای به «محور بسیاری از تلاش‌ها» تبدیل شد. به همین دلیل، امروز بعد از رسیدن به یک متن هم، دوباره این مسأله مطرح شده است.

 ۲. رهبر انقلاب در فروردین ۹۲ گفتند: «هفده هجده سال قبل به دولتی که در آن زمان سر کار بود... گفتم کاری کنید که ما هر وقت اراده کردیم، بتوانیم درِ چاه‌های نفت را ببندیم. آقایانِ به قول خودشان "تکنوکرات" لبخند انکار زدند که مگر می‌شود!؟ ... وقتی برنامه‌ی اقتصادی یک کشور به یک نقطه‌ی خاص متصل و وابسته باشد، دشمنان روی آن نقطه‌ی خاص تمرکز پیدا می‌کنند»...

اگر از همان سال‌ها با مدیریت شایسته، به دنبال رفع نواقص اقتصادی خود بودیم، امروز دشمن نمی‌توانست اینگونه از حربه‌ی اقتصادی علیه ما استفاده کند. تکرار و تأکیدات چندباره‌ی رهبر انقلاب اسلامی در این سال‌ها نشان می‌دهد که ایشان هنوز هم از این مسئله ناراضی هستند.

۳. تا این ضعف‌های اقتصادی گریبانگیر ماست، دشمن هم برای ضربه بر ما خود را از مدار اقتصادی خارج نمی‌کند و با استفاده از تاکتیک «ضربه» و «نفوذ»، به دنبال تداوم جنگ اقتصادی است:

ضربه
وال‌استریت ژورنال به تازگی خبر داده که عده‌ای در آمریکا در حال آماده کردن قانونی جهت اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران هستند. آمریکا پیش از آن تلاش‌های فراوان و هزینه‌های زیادی متحمل شد تا به قول خودش، تحریم‌ها علیه ملت ایران را به اجماع برساند و در این راه نیز توانستند بر اقتصاد ما اثر منفی بگذارند. پس از تهیه‌ی "متن فراهم‌شده‌ی هسته‌ای" نیز اوباما گفته است که «تحریم‌های شدید خود را به دلیل حمایت ایران از حزب‌الله، یمن و سوریه، برنامه‌ی موشکی و نقض حقوق بشر حفظ خواهیم کرد.» آن‌ها حتی اگر نتوانند تحریم‌ها را تشدید کنند، اما همین حرکت هم پیام روشنی برای سرمایه‌گذارانی دارد که قصد ورود به بازار ایران را دارند و خواهان ثبات اقتصادی هستند.

نفوذ
چندی پیش اوباما در مصاحبه‌ای گفت: «اگر ایران در تجارت جهانی درگیر شود... بعد از آن برای او پایبندی به رویکرد فعلی ممکن نخواهد بود و تاجران ایرانی در مقابل اقدامات خارج از عرف ایران که تحریم‌ها را بر سر جای خود برمی‌گردانند مقاومت خواهند کرد.» این صحبت‌ها نشانه‌ای از طرح آمریکا برای ایجاد «نفوذ» و «تغییر رفتار» در داخل ایران است. در این‌راستا هم برخی نیز خواسته یا ناخواسته بازیگر داخلی نفوذ شده‌اند. تبلیغ موضوعاتی نظیر کمرنگ کردن «آرمان استقلال»، ضرورت پذیرش خواسته‌های نظام سلطه و... که این روزها کم‌وبیش از سوی برخی می‌بینیم، در جهت تغییر نگرش مردم و در نهایت برای تغییر رفتار آنان است.

ختام
جنگ تحمیلی اقتصادی سال‌هاست که آغاز شده است. وجود حفره‌های موجود در ساختار اقتصادی کشور و تجربه‌ی دشمن در استفاده‌ی از آن‌ها، این هشدار را به ما می‌دهد که دشمن دوباره از دروازه‌های اقتصادی، ورود و نفوذ خواهد کرد. در این میدان نبرد، با حرف نمی‌توان پیروز بیرون آمد. سیاست‌های اقتصاد مقاومتی راهبرد ما برای دفع شر دشمن است و اگرچه سهم دولت در اجرای این سیاست‌ها بسیار مهم است اما این امر به معنای رفع مسئولیت از دیگران نیست. جوان حزب‌اللهی که همیشه به‌عنوان پیشرو حرکت انقلاب بوده و خواهد بود، برای تحقق مطالبه‌ی رهبر انقلاب وظایف مهمی بر عهده‌اش است که شناختن آن وظایف و عمل به آن، راه‌حل عبور از مشکلات اقتصادی خواهد بود.