۲) درخشان، تابنده، تابان
۳) شادمانى
۴) کسى که عبادت را خالص براى خدا انجام داده و به او شرک نورزیده و گناه نکرده است.
۵) کسى که خداوند او را اختیار کرده و از شرک و گناهان محفوظ داشته است. انسان چنین مقامى را در نتیجهى اخلاص حاصل میکند و به درجهاى میرسد که تمامى افکار و اعمال و رفتارش، براى خدا و رضایت او خالص میشود و هیچگونه شائبهى غیرخدایى ندارد.
۶) اقبالالاعمال، ج ۲، ص ۶۸۵ (مناجات شعبانیّه)؛ «بارخدایا! این موهبت را به من عنایت کن که همواره به تو بپردازم»
۷) از جمله، بیانات در دیدار فرمانده و جمعى از پاسداران کمیتهى انقلاب اسلامى (۱۳۶۸/۳/۱۸)
۸) اقبالالاعمال، ج ۲، ص ۶۸۵؛ «و دیدگان دلهاى ما را به فروغ دیدار خود نورانى گردان.»
۹) بلندى مرتبه، عزّت
۱۰) بلند کردن نام و آوازه
۱۱) سورهى ابراهیم، آیهی ۲۴ و بخشى از آیهی ۲۵؛ «آیا ندیدى خدا چگونه مثل زده: سخنى پاک که مانند درختى پاک است، که ریشهاش استوار و شاخهاش در آسمان است؟ میوهاش را هر دم به اذن پروردگارش میدهد...»
۱۲) سورهى آلعمران، بخشى از آیهی ۱۱۹؛ «... بگو به خشم خود بمیرید ...»
۱۳) کینهورزى، عداوت
۱۴)خویشان
۱۵) سورهى احقاف، بخشى از آیهی ۹؛ «... و من جز هشداردهندهاى آشکار [بیش] نیستم».
۱۶) امالى صدوق، ص ۳۳۹ (با اندکى تفاوت)؛ «خداوند به وجود او جهان را پُر از عدل و داد میکند، پس از آنکه پُر از ظلم و ستم شده باشد.»
۱۷) پراکندگى، اختلاف