• ب
  • ب
  • ب
مرورگر شما توانایی چاپ متن با فونت درخواستی را ندارد!
1381/03/09

بیانات در دیدار کارگزاران نظام

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌
 
میلاد مسعودِ حضرت نبىّ اکرم، محمّدبن‌عبداللَّه صلّیاللَّه‌علیه‌وآله را به همه امّت بزرگ اسلامی، به همه آزادگان عالم، به ملت شریف و مؤمن ایران و به شما حضّار محترم و عزیزی که در این مجلس تشریف دارید - بخصوص میهمانانی که از دیگر کشورها تشریف آورده‌اند - تبریک عرض میکنم.
 
این روزِ بزرگ که هم میلاد پیغمبر اکرم و هم میلاد امام جعفر صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام است، یکی از مقاطع عظیم تاریخ بشر را به وجود آورده است. در مثل چنین روزی، خداوند متعال بزرگترین ذخیره الهی را که وجود مقدّس پیامبر گرامی بود، به عرصه وجود آورد؛ این شروعِ یک مقطع تعیین کننده در سرنوشت بشر بود. در آیات ولادت پیامبر گفته‌اند، وقتی آن بزرگوار متولّد شد، کنگره‌های کاخ کسری ویران گردید؛ آتشکده آذرگشسب که قرنها روشن بود به خاموشی گرایید؛ دریاچه ساوه که در نظر عدّه‌ای از مردم در آن وقت، مقدّس شمرده میشد، خشک شد و بتهایی که بر گِرد کعبه آویخته بودند، سرنگون شدند. این نشانه‌ها که کاملاً رمزی و نمادین است، نشان‌دهنده جهتِ اراده و سنّت الهی در پوشاندن خلعت وجود به این موجود عظیم و این شخصیت والا و بی‌نظیر است. معنای این حوادثِ نمادین این است که با این قدوم مبارک، بساط ذلّت بشر، چه به وسیله حاکمیت جبّاران و حاکمان مستبد - از قبیل آنچه در آن روز در ایران و روم قدیم وجود داشت - و چه به وسیله عبادت غیر خدا، باید برچیده شود. بشر باید به وسیله این مولود مبارک، آزاد شود؛ هم از قید ستمی که به وسیله حکّامِ جور بر انسانهای مظلوم در طول تاریخ تحمیل شده است، و هم از قید خرافه‌ها و اعتقادات نادرستِ ذلّت‌آفرین که انسان را در مقابل موجوداتِ پست‌تر از خود او یا در مقابل انسانهای دیگر، خاضع و ذلیل و ستایشگر میکند. لذا آیه قرآن در باب بعثت نبىّ‌اکرم میفرماید: «هو الّذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحقّ لیظهره علی الدّین کلّه و کفی باللَّه شهیدا(۱)» . «لیظهره علی الدّین کلّه» زمان‌بندی نشده است؛ این، جهت را نشان میدهد. بشریت به وسیله این حادثه، باید به سمت آزادی معنوی، اجتماعی، حقیقی و عقلانی حرکت کند. این کار شروع شد و ادامه‌اش دست خودِ ما انسانهاست. این هم یک سنّت دیگر در عالم آفرینش است.
 
اگر انسانها تلاش و کار و همّت خود را بیشتر به کار گیرند، به اهداف الهی - که در برنامه الهی تعیین شده است - زودتر خواهند رسید؛ اما اگر به کار نگیرند و ضعف نشان دهند، در این راه سالیان درازی معطّل خواهند شد؛ مثل تیهِ بنیاسرائیل: «اربعین سنةً یتیهون فیالارض(۲)»؛ بنیاسرائیل به دست خود دچار سرگردانی و بیابانگردی شدند. بنیاسرائیل میتوانستند مانع بروز آن سختی و تلخی شوند؛ میتوانستند مدّت آن را کوتاهتر کنند؛ میتوانستند مدّت آن را با ضعفهای خود طولانیتر کنند. سرنوشت ما هم همین است. برای مسلمانان هم، جهت آفرینش بشر، بعثت و فلسفه اعزام رسل و انزال کتب از سوی پروردگار، هم بیان و هم تعیین شده است. خود انسانها هستند که میتوانند این راه را طولانی یا کوتاه کنند؛ میتوانند خود را زودتر یا دیرتر به مقصد برسانند.
 
در سنّت الهی، اراده انسان تعیین کننده است. این‌که اسلام انسانها را به مجاهدت دعوت میکند - «و جاهَدوا فی‌سبیل‌اللَّه(۳)» یا «و جاهِدوا فیاللَّه حقّ جهاده(۴)»؛ یعنی همه ظرفیت خود را در راه مجاهدت مصرف کنید - به خاطر این است که اگر به این توصیه الهی عمل کردیم، به هدف الهی زودتر خواهیم رسید. هدف الهی، ثابت و قطعی و تخلّف‌ناپذیر است. اگر ما عمل نکنیم، دیگران میآیند و عمل میکنند: «من یرتدّ منکم عن دینه فسوف یأتی اللَّه بقومٍ یحبّهم و یحبّونه(۵)». خدای متعال این راه و این سرمنزل و این سرنوشت را قطعی قرار داده است. آنچه قطعی نیست، عبارت است از زمان و مردمی که سعادتِ بردن این گوی را از این میدان داشته باشند. این بسته به اراده من و شماست.
 
ملت ایران با رهبری امام بزرگوار همّت کردند و توانستند یک قدم جلو بروند و پرچم اسلام را در این‌جا بلند کنند. امروز در این کشور، پرچم شریعت محمّدی صلّیاللَّه‌علیه‌وآله برافراشته شده است. ممکن بود این اتّفاق نیفتد یا ده سال و صد سال دیگر اتّفاق افتد. آنچه این مهم را در این مقطع تحقّق بخشید، اراده و تصمیم این ملت بر فداکاری و اعمال مجاهدت بود. این در همه جا ساری و جاری است.
 
امروز مسأله فلسطین یک زخم دردناک و عمیق در پیکر جامعه اسلامی است. آیه‌ای که تلاوت کردند، درباره نبىّ مکرّم اسلام میفرماید: «عزیزٌ علیه ما عنتّم(۶)»؛ رنج شما برای او سخت و دشوار است؛ «حریصٌ علیکم بالمؤمنین رؤوفٌ رحیم(۷)». امروز رنج دنیای اسلام - که برجسته‌ترین بخش آن، مسأله فلسطین است - قلب مقدّس پیغمبر را میآزارد؛ «عزیز علیه ما عنتّم». با وضعی که امروز ملت فلسطین دارد، روح مقدّس پیغمبر در عوالم بالای آفرینش الهی مملو از غم میشود. راه علاج چیست؟ تلاش و مجاهدت است.
 
امروز مسأله فلسطین، مسأله دنیای اسلام است. چه ما مسلمانان کشورهای اسلامی بدانیم و چه ندانیم، چه بفهمیم و چه نفهمیم، سرنوشت فلسطین، سرنوشت همه ماست. اگر فلسطین در این صحنه رویارویىِ شجاعانه‌ای که امروز برای خود به وجود آورده است، موفّق شود، موفّقیت همه دنیای اسلام است؛ اما هرچه رنج آن ملت ادامه پیدا کند، مایه ذلّت روزافزون دنیای اسلام است. دنیای اسلام باید به معنای واقعی کلمه، این مسأله را مسأله خود بداند. درست است که همه ما وظیفه شرعی داریم و اسلام بر ما واجب کرده است به مردم فلسطین کمک کنیم؛ اما حرف من امروز فراتر از وظیفه شرعی است. میگویم امروز هر حادثه‌ای که در فلسطین رخ دهد و این قضیه به هر جا منتهی شود، به طور مستقیم به سرنوشت کشورهای اسلامی - چه آنهایی که نزدیکند و چه آنهایی که دورند - مربوط است و بر آنها هم اثر میگذارد. امروز ملتهای مسلمان برای فلسطین هر کار بکنند، برای خود و به نفع خود کرده‌اند. وقتی با نقشه استعمار بریتانی و کمک دنیای استکبار، این قطعه خونین از پیکره دنیای اسلام جدا شد، آن روز نظرشان فقط فتح همین قطعه نبود؛ آن روز هم نظر استعمارگران تسلّط بر کلّ منطقه - که قلب دنیای اسلام است - بود. بنابراین امروز همه ما وظیفه داریم.
 
البته ملت فلسطین در انجام دادن وظیفه خود، آنچه حق و شایسته یک ملت شجاع و غیرتمند است، انجام داده و ایستاده است. همه باید بدانیم این دولتِ غاصبِ ظالمِ کنونی صهیونیست، در عملیات خود تا این لحظه شکست خورده و هیچ‌گونه موفّقیتی به دست نیاورده و مغلوب اراده فلسطینیها شده است. هدف از این عملیات این بوده است که انتفاضه بیت‌المقدّس را خاموش کنند؛ فلسطینیها دستهای خود را به علامت تسلیم بالا ببرند و انگیزه آزادیخواهی و غیرت مردم فلسطین را خاموش کنند؛ اما آنچه به دست آمده، درست عکس این قضیه است. امروز عزم و تصمیم و فهم ملت فلسطین از مسأله فلسطین، بیش از آن وقتی است که انتفاضه هنوز شروع نشده بود. امروز عمق دشمنی و خباثت و وحشیگرىِ این رژیم غاصب و شریکش - امریکا - برای مردم فلسطین روشن شده است.
 
یک ملت وقتی کارش به جایی برسد که ببیند هیچ چاره‌ای ندارد جز این‌که مردن شجاعانه را به جان بخرد، دیگر هیچ چیز در مقابل او تاب ایستادگی ندارد. نه قدرت صهیونیستها - که تانک و توپ و همین ابزارهای ظاهری است - و نه قدرت سیاسی و مالىِ پشتیبان آنها - که امریکاست - نمیتواند تأثیری بگذارد. آن روزی که ملت فلسطین را به نشستن در پشت میز مذاکره و به اصطلاح، گرفتن امتیاز، دلخوش میکردند، دیگر تمام شد؛ معلوم گردید که نشستن در پشت میز مذاکره و گفتگو با دشمن، هیچ اثری ندارد. امروز ملت فلسطین فهمیده است و کار خود را میکند. مادران فلسطینی، جوانان فلسطینی، زنان و مردان فلسطینی و نوجوانان فلسطینی در صحنه‌اند.
 
آنچه مهم است، این است که دنیای اسلام به وظیفه خود عمل کند. دنیای اسلام، یعنی ملتها و دولتها. دولتها ممکن است برای خود محاذیری فرض کنند، اما ملتها این محاذیر را ندارند؛ علما، روشنفکران، سیاسیّون و مؤثّرینِ در فکر مردم، این محاذیر را ندارد؛ باید اقدام کنند. این اقدام، به دولتهای آنها هم کمک خواهد کرد. امروز اگر ملتهای مسلمان و بخصوص ملتهای عرب در داخل کشورهایشان عزم و اراده خود را در حمایت از ملت فلسطین به طور واضح و مستمر نشان دهند، برای دولتهایشان هم خوب است؛ زیرا دولتها در صحنه دیپلماسی میتوانند از این وسیله برای فشار آوردن روی دشمن استفاده کنند.
 
امام بزرگوار ما، حقیقت مسأله را خوب شناخته و دیده بود. از شروع این نهضت از سال ۱۳۴۱ - یعنی چهل سال قبل - آن وقتی که هنوز در ایران مسأله فلسطین حتّی در بین خواص هم منتشر نشده بود، حرف امام این بود که در مقابل سلطه اسرائیل باید همه احساس خطر کنند؛ همه باید بایستند و مقابله کنند. بعد هم همین راه را ادامه داد و این یکی از شعارهای بزرگ آن مرد الهی و آسمانی بود.
 
امیدواریم خداوند متعال همه ملتهای اسلامی را بیدار کند؛ ما را به وظایفمان آشنا و در راه پیمودن این وظایف کمک کند؛ امّت اسلامی را هرچه بیشتر به هم نزدیک گرداند و عناصر تفرقه را از میان آنها بزداید و عناصر وحدت و الفت را در میان آنها روزبه‌روز زیادتر فرماید.
 
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌
 
 
 
 
 
 
 
۱) فتح: ۲۸
 
۲) مائده: ۲۶
 
۳) بقره: ۲۱۸
 
۴) حج: ۷۸
 
۵) مائده: ۵۴
 
۶) توبه: ۱۲۸
 
۷) توبه: ۱۲۸