بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

هر جمعی از شما عزیزان را که انسان زیارت میکند، بیش از پیش، این فکر در انسان زنده میشود که حقیقتاً جای امام - آن پدر مهربان، آن استاد و مرشد حمیم، آن معلم دلسوز و عالیقدر - خالی است. اگر شما فرزندان دلاور را که امروز بحمداللَّه با سربلندی به آغوش ملت و کشور برگشته‌اید، میدید، یقیناً وعده‌های الهی در این مورد را هم مجسم ملاحظه میکرد. خدا را شکر میکنیم که شماها پیروز برگشتید و اسلام سربلند و مفتخر شد.

در این دوازده سال، همه‌ی حوادث همین‌طور بود. هر حادثه‌یی که به‌وجود آوردند، تا اسلام و قرآن و انقلاب اسلامی را سرشکسته کنند، به‌عکس شد و اسلام و انقلاب و امت اسلامی، سربلند گردید. برگشتن شما هم، از این قبیل بود. تا این‌جا، همه‌ی ما یک تجربه‌ی بسیار گرانبها داریم. شما سختیهای زیادی را تحمل کردید. ما میتوانیم حدس بزنیم که شماها در زندان و اسارت، آن‌هم دست آن‌چنان مردمی و آن‌چنان دلهای خبیث و سیاه و دوراز انسانیتی، چه‌قدر سختی کشیدید. بعلاوه، شما در دورانی در اسارت بودید که ملتتان در انواع و اقسام سختیها قرار داشت.

این چند سالی که شماها نبودید؛ چه دوران جنگ تحمیلی، چه این دوسالی که بعد از جنگ تحمیلی برماگذشت و چه درخلال قضایای گوناگون جنگ - پیروزیها، پیشرویها، عقبگردها، شکستها - ملت ایران، امتحانهای خیلی عجیبی را از سرگذراند. یقیناً شماها از دور، نگران این حوادث بوده‌اید و این هم سختی دیگری بود. ولی حالا که بحمداللَّه شما آزاد شدید و برگشتید، هم شما خشنود و خوشحالید که تسلیم دشمن نشدید و با سربلندی آمدید، و هم ملت خوشحال است که به دشمن باج نداد، کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد و نگفت که من چندهزار اسیر دارم، پس در فلان قضیه، یک خرده کوتاه بیایم. نه، ملت و مسؤولان هم مرد و مردانه - همان‌طوری که یک مسلمان باید باشد - در تمام این ده سال، گردنشان را بالا گرفتند، به خدا توکل کردند و در مقابل هیچ حادثه‌یی کوتاه نیامدند.

ملت هم خوشحال است که کوتاه نیامد، ضعف نشان نداد، عقب‌نشینی نکرد و در سایه‌ی این صبر و استقامت، امروز با عزت، عزیزانش را پس میگیرد. بین این‌که انسان، آن چیزی را که میخواهد، با ذلت به دست بیاورد، یا با عزت، فرق است. ملت ما عزتش را حفظ کرد و شماها را پس گرفت؛ شما هم عزت و آبروی اسلام و کشورتان را حفظ کردید و به آغوش میهن برگشتید. ما به شماها افتخار میکنیم. شماها فرزندان خوب و شجاع و سربلند این کشور و اسلام هستید. از حالا به بعد، در میدانهای دیگر باید از تجربه‌های گذشته استفاده کنیم.

ما حالا نسبت به قبل، به فضل پروردگار قویتریم. امروز در دنیا، هیچ تحلیل‌گر مادّی و دشمن و دوست و چپ و راست و غیره نیست که ملت ایران را قدرتمند، و نظام جمهوری اسلامی را نظامی مستحکم و ریشه‌دار و باثبات نداند؛ همه اعتراف دارند. این، بر اثر هدایت امام بزرگوارمان است. او راهی را مشخص کرد که این ملت بزرگ، امروز در همان راه، با سکینه و اطمینان و استحکام قلب حرکت میکند و ذره‌یی از آن راه عدول نکرده است. مسؤولان، جزو بهترینها؛ ملت، بهترین ملتهاست و در این راه، با قدرت پیش میروند.

شماها که آمدید، قدرت این ملت ظاهرتر شد. امروز، دشمن از دست‌اندازی به انقلاب مأیوس است؛ اما از دشمنی پشیمان نیست. ملت ما باید بهوش باشد. اولین وظیفه‌ی ما این است که کشورمان را از همه جهت قدرتمند کنیم.امروز، همه‌ی برنامه‌های دولت جمهوری اسلامی، در خط قدرت بخشیدن به ایران اسلامی است. اسلام هم پشتوانه‌ی ماست. شما به عنوان عناصر ورزیده، امتحان‌داده، زجرکشیده و آبدیده، که از میدانهای خطر عبور کرده‌اید، جزو درخشنده‌ترین نگینهای این مجموعه میتوانید باشید.

تلاش را دنبال کنید. هیچ‌کس نگوید وظیفه‌ام را انجام داده‌ام، پس کار من تمام شد. در اسلام، این‌طوری نیست. آن امام بزرگوار ما بود که نزدیک به نود سال، عمر خود را با تلاش گذراند و در آخرین روزهای زندگیش هم، کار و تلاش میکرد و هیچ‌وقت خودش را از ملت و از خدا و از دنیا، طلبکار ندانست و همیشه خودش را بدهکار میدانست؛ با این‌که هیچ‌کس در دنیا نیست که نقش آن دست قدرتمند را در پیشبرد این انقلاب نداند. همه‌ی ما به انقلاب بدهکاریم. همه باید تلاش کنند. و شما امروز صالحترین، یا جزو صالحترین عناصری هستید که میتوانید برای پیشبرد این انقلاب و قدرتمند کردن این کشور، تلاش کنید؛ میدان هم باز است.

امیدواریم که خداوند توفیقات خودش را در حد اعلی، بر شما نازل کند. امیدواریم که خداوند دلهای شما و خانواده‌هایتان را همیشه شاد بدارد. امیدواریم که خداوند دلهای منتظر آن خانواده‌هایی که هنوز عزیزانشان نیامده‌اند، هرچه زودتر با شادی از انتظار خارج کند. امیدواریم که خداوند آن شهیدان عزیز و غریبی که در دوران اسارت به شهادت رسیدند، با عزیزترین اولیایش محشور کند.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته‌