[ بازگشت ] | [ چـاپ ] مربوط به :بیانات در دیدار جمعی از مسئولان جهاد دانشگاهی - 1383/04/01 عنوان فیش : مسئله هسته‌ای ایران کلیدواژه(ها) : مسئله هسته‌ای ایران نوع(ها) : جستار متن فیش : آنچه امروز جنجال امریكاییها علیه ایران را به‌وجود آورده و اینها را دستپاچه كرده، این است كه اینها دارند می‌بینند كه ایران نیروگاه هسته‌یی را به‌وجود آورده و می‌تواند برق هسته‌یی تولید كند و سوخت و خوراك آن را هم خودش در داخل تولید می‌كند. این، اولین نقطه‌ی نگرانی اینهاست. من یك وقت گفتم كه اگر نفت در اختیار آنها بود و ما احتیاجِ به نفت داشتیم، یك بطری نفت را به قیمت پدر و مادرشان به ما می‌فروختند. این‌طور نبود كه یك بشكه‌ی نفت را مثلاً فرض كنید بیست، سی یا سی‌وپنج دلار - و در واقع مفت - كه ما الان داریم می‌فروشیم، بفروشند. ولی می‌بینید كه كشورهای دارای نفت، سرمایه‌ی تجدیدنشدنی خودشان را تبدیل می‌كنند به یك پول ناقابل. اینها می‌خواهند همین معادله را در مسأله‌ی سوخت اتمی به‌وجود بیاورند؛ یعنی كاری كنند كه اگر ما نیروگاه اتمی هم داریم، برای سوختش محتاج آنها باشیم. نقطه‌ی دوم نگرانی آنها این است كه از این ناراحتند كه این دانش در داخل رشد كرده و روئیده است؛ یعنی در واقع بومی است. البته این به معنای آن نیست كه ما این دستگاه را اختراع كردیم؛ نه، بلكه به این معناست كه ما برای فراگیری این كار درِ خانه‌ی آنها نرفتیم. محققان جوان خودمان - همین جوانهایی مثل شما - و صدها مغز متفكر و خوشفكر توانسته‌اند این دستگاه عظیم را راه‌اندازی كنند و به نتیجه برسانند؛ دانش را در میان خودشان بارور كنند؛ فناوری را به‌وجود بیاورند و درِ خانه‌ی این و آن نروند؛ این یكی از نگرانیهای آنهاست؛ چرا، چون می‌بینید این درست بر خلاف آن فلسفه‌ی استكباری است كه كشورهایی كه می‌خواهند تحت سلطه باشند، نباید در دانش و فناوری استقلال داشته باشند؛ باید دستشان دراز باشد؛ محتاج آنها باشند. آنها می‌دانند كه اگر امروز كشور و ملت ایران توانست بر قله‌ی این فناوری بنشیند، سخن حق او در دنیا كه همان استقلال امت اسلامی و عزت اسلامی است، بیشتر در بین مسلمانها و در جوامع اسلامی جایگزین خواهد شد و ذهن‌ها بیشتر آن را قبول خواهند كرد؛ از این ناراحتند؛ لذا جنجال می‌كنند. بنابراین حقیقتِ قضیه غیر از آن چیزی است كه آنها می‌گویند. مربوط به :بیانات در دیدار جمعی از مسئولان جهاد دانشگاهی - 1383/04/01 عنوان فیش : سلاح هسته‏‌ای, مسئله هسته‌ای ایران کلیدواژه(ها) : سلاح هسته‏‌ای, مسئله هسته‌ای ایران نوع(ها) : جستار متن فیش : مسؤولان كشور ما در زمینه‌ی مسائل سیاسیِ این كار آنچه كه باید بگویند، گفتند. آقای رئیس جمهور و مسؤولان این پروژه‌ی هسته‌یی و وزارت خارجه‌ی ما آنچه كه گفتند، درست است. پاسخ یاوه‌گوییها و زیاده‌طلبیهای دیگران را آنها دادند. من درصدد این نیستم كه در این زمینه چیزی بگویم؛ من می‌خواهم حقیقتِ مطلب برای ملت ایران روشن شود. ملت ایران نمی‌خواهد یك ظلم مضاعف را قبول كند. اظهار نگرانی می‌كنند كه شما ممكن است از این طریق بتوانید به سلاح هسته‌یی دست پیدا كنید. اگر اروپاییها و دیگران حقیقتاً راست می‌گویند و نگران سلاح هسته‌یی هستند، ما می‌گوییم نه، مطمئن باشید؛ ما دنبال سلاح هسته‌یی نیستیم؛ به همان دلیلی كه گفتم. اما اگر از این‌كه ملت ایران این فناوری فاخر و برجسته را كه متعلقِ به خود اوست و بومی است، دارد، ناراحتند و می‌خواهند آن را متوقف كنند، باز هم به آنها می‌گویم مطمئن باشید كه ملت ایران زیر بار نخواهد رفت. آنچه كه امروز محققان، دانشمندان و دولت ایران در زمینه‌ی فناوری هسته‌یی انجام می‌دهند، وظیفه‌ی بزرگ آنهاست و كار بزرگی است و این كار برای جلوگیری از وابستگیِ به بیگانگان و برای حفظ استقلال ملی است، كه به آن نیاز دارد. یاوه‌گوها و یاوه‌بافها بیخود سعی نكنند این‌طور بپراكنند كه چه لزومی دارد این كار و چرا دنبالش می‌كنند؛ نه، این نیاز ملت ایران است. امروز كشورهای پیشرفته‌ی دنیا بیشترین یا سهم مهمی از انرژی برق خودشان را از نیروگاههای هسته‌یی تولید می‌كنند، نه از نفت كه هم سرمایه‌ی دودزاست، و هم تمام شدنی و هم قابل تبدیلِ به چیزهای بسیار ارزشمندتر از سوخت. آنها كه می‌خواهند ملتهای دارای نفت را از این موهبت محروم كنند، می‌گویند شما كه نفت دارید، دیگر به انرژی هسته‌یی چه نیازی دارید؟ مگر باید نفت را تمام كنیم، بعد دست به طرف شما حتماً دراز كنیم! سرنوشت ملتها نیاز به شماست؟ آنها می‌گویند نفت را مصرف كنید، بعد دستتان كه خالی شد، محتاج ما شوید؛ بیایید درِ خانه‌ی ما. ملت ما نمی‌خواهد این را قبول كند و ما باید به سمت انرژی هسته‌یی برای تولید برق برویم؛ این نیاز كشور ماست؛ باید به این راه برویم، والّا عقب‌ماندگیهای یكی دو قرن گذشته باز هم مضاعف خواهد شد و آن وقت یك قرنِ دیگر این ملت را عقب می‌اندازند. بنابراین رفتنِ دنبال این كار وظیفه‌ی ملی است. وقتی كه دنبال این كار می‌رویم، بایستی قضیه را بومی كنیم و اگر بومی نكنیم، باز همان وابستگی و باز همان نیاز است. وقتی می‌خواهیم وابسته نباشیم و كار بومی باشد، البته فشار هست. باید در مقابل فشارها مقاومت كرد. آنهایی كه نفهمیده علیه این فكر حرف می‌زنند، نمی‌فهمند و ملتفت نیستند كه دارند به این ملت خیانت می‌كنند و همان چیزی را كه امریكا می‌خواهد، بیان می‌كنند و بر زبان می‌آورند: چه لزومی دارد؟ چه احتیاجی داریم؟ ولش كنیم! بله، معلوم است كه آنها دلشان می‌خواهد ما هیچ چیز تولید نكنیم و غذای حاضرمان را هم از آنها بگیریم؛ به شرطی كه پول داشته باشیم. وقتی هم نداشتیم، اگر ملت از گرسنگی بمیرند، آنها كه ابایی ندارند؛ چون هزارهزار می‌كُشند و از مردن هزارهزار و میلیون میلیون هم هیچ باكی ندارند. وظیفه‌ی ملی ما امروز این است كه دنبال این فناوری و فناوری‌های مشابه، هر چه كه ما را به اوج قله‌ی علم نزدیك كند، برویم و امروز دنبال كردن آن برای ملت ما واجب است و برای كسانی كه می‌توانند، وظیفه‌ی آنهاست تا بتوانند ملت را به عزت برسانند و از وابستگی رها كنند.