[ بازگشت ]
|
[ چـاپ ]
مربوط به :بیانات در دیدار کارگزاران نظام - 1382/08/11 عنوان فیش : مسئله هستهای ایران کلیدواژه(ها) : مسئله هستهای ایران نوع(ها) : جستار متن فیش : آنچه كه تاكنون جمهوری اسلامی قبول كرده، این است كه بیایند و عملیات غنی(4)سازیای را - كه در نقطه مشخّصی است - ببینند؛ كه آنها هم آمدند و دیدند كه وجود دارد و اجازه هم داشتند كه هرجای دیگری هم كه خیال میكنند عملیات غنیسازی هست، بروند و ببینند، تا بدانند كه تبلیغات صهیونیستها دروغ است. این یك راهِ مسالمتآمیز برای حفظ فناوری هستهای است. ما به هیچ قیمتی حق نداریم این فناوری را از دست بدهیم. اینكه بعضی كسان تبلیغ میكنند كه چیز زیادی بهدست نیامده، این هم درست نیست. این را بدانید كه آنچه بهدست آمده، بسیار برجسته و زیاد است. اگر زیاد نبود، دشمنان ما را اینقدر حسّاس نمیكرد. كارشناسان و انسانهای وارد و مطّلع، داوریِ درستی در این مورد دارند. ما به فناوریای رسیدهایم كه در كشور ما بومی است؛ مهم این است. اگر امروز همه دستگاههایی را كه در اختیار جمهوری اسلامی است، دشمنان ما بتوانند - كه البته نخواهند توانست - از بین ببرند، این فناوری از بین نمیرود؛ چون آن را از كسی عاریه و وام نگرفتهایم و متخصّصان هوشمند خود ما توانستهاند به آن دست پیدا كنند. البته اگر به میل غربیها و مراكز قدرت جهانی بود، تا صد سال دیگر هم نمیگذاشتند كه جمهوری اسلامی به چنین فناوریای دست پیدا كند و این كار، علیرغم آنها و تحریم ما انجام گرفته است. بنابراین آنچه بهدست آمده، ارزشمند است و این دانش ارزشمند را نه دولت، نه مسؤولان، نه سازمان انرژی اتمی و نه هیچ فردی از افراد این كشور حق ندارد كه از دست بدهد و روی آن معامله كند؛ قطعاً معاملهای هم صورت نگرفته و نخواهد گرفت. البته اگر آنهایی كه واردِ این گفتگو با مسؤولان جمهوری اسلامی شدند، بخواهند با جمهوری اسلامی سرِ این قضیه به چالش بیفتند و زیادهطلبی كنند، همه چیز به هم خواهد ریخت و قطعاً از جمهوری اسلامی تو دهنی خواهند خورد و بلاشك ما در این زمینه مطلقاً حاضر به دادن هیچ امتیازی نخواهیم بود. ما این فناوری و آنچه را كه بحمداللَّه در بخشهای مختلف كشور عزیزمان از پیشرفتهای چشمگیر علمی و تحقیقی به دست آوردهایم، باید حفظ كنیم. البته هنوز تا رسیدن به خطوط مقدّم فنآوری و علم خیلی فاصله داریم. علّتش این است كه از زیر صفر - نمیشود گفت صفر - شروع كردهایم. با این كشور كاری كرده بودند كه نه فقط دستاورد علمی و فنآوری، بلكه حتّی امید آن را هم نداشته باشد. بنابراین، ما از نقطه «هیچ» شروع نكردیم، بلكه از «هیچِ همراه با نومیدی» شروع كردیم! انقلاب اسلامی از اینجا وارد میدان شد و بحمداللَّه امروز پیشرفت كرده است. |