[ بازگشت ] | [ چـاپ ] مربوط به :بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان در همایش بین‌المللی رسانه‌های جهان اسلام در حمایت از انتفاضه فلسطین‌ - 1380/11/11 عنوان فیش : امنیت روانی کلیدواژه(ها) : امنیت روانی نوع(ها) : جستار متن فیش : به نقش رسانه‏ها و تبلیغ می‏رسیم. این صحنه مبارزه، یک صحنه عمومی است. هرکس به قدر توانایی خود در سرتاسر دنیای اسلام وظیفه‏ای دارد و باید نقشی ایفا کند. امروز دنیا، دنیای رسانه‏ها و تبلیغ و تبیین است. امروز در مقابل شما امپراتوری خبری دشمنان دنیای اسلام قرار دارد که غالباً در کنترل صهیونیستهاست. امروز یک اتوبان یک‏طرفه خبر و تحلیل از طرف رسانه‏های خبری به سمت افکار عمومی دنیا- از جمله افکار عمومی کشورهای عربی و اسلامی و خود مسلمانان- جاری است. صهیونیستها از آغاز شروع کار خود، به سمت رسانه‏های خبری و تبلیغی رفتند. یکی از سیاستهای آن‏ها این بود که رسانه‏های تبلیغی دنیا را قبضه کنند. امروز این‏گونه است. آن‏ها از اوّلِ کار، یک شگرد تبلیغی را انتخاب کردند که بسیار مهمّ و تعیین‏کننده بود و تا امروز تأثیرگذار بوده است؛ آن شگرد تبلیغی عبارت است از مظلوم‏نمایی. برای مظلوم‏نمایی، داستانها و افسانه‏های فراوانی جعل شد؛ خبرهایی ساخته شد و تلاشهای‏ بی‏وقفه‏ای انجام گرفت. امروز هم در نهایت سفّاکی، باز همان تبلیغات ادامه دارد؛ یعنی بازهم مهم‏ترین کار صهیونیستها در دنیای تبلیغات، مظلوم‏نمایی است. این‏ها مسئله نگرانی روانی یهودیان را مطرح کردند و گفتند چون یهودیان در طول قرنهای متمادی زیر فشار بودند، از لحاظ روانی دچار نگرانی‏اند و به امنیّت روانی احتیاج دارند. صهیونیستها در مذاکرات با سران کشورهای غربی و بعدها در گفتگوهای خود با کشورهای اسلامی و عربی، مسئله امنیّت روانی را مطرح کردند و گفتند ما به امنیّت روانی احتیاج داریم و باید امنیّت روانی ما تأمین شود. این امنیّت روانی یعنی چه؟ هیچ معنای مشخّص و هیچ پایانی ندارد. هر اقدامی بخواهد انجام بگیرد، اگر به سودشان نباشد، به بهانه امنیّت روانی، می‏توانند آن را خنثی کنند. بسیاری را در دنیا قانع کردند که به امنیّت روانی احتیاج دارند و باید امنیّت روانی آن‏ها تأمین شود. برآوردن نیاز اسرائیل در مورد امنیّت روانی، مشکل‏تر است از چشم پوشیدن از سرزمین. شما وقتی سرزمین را از دست می‏دهید، می‏دانید چه چیزی را از دست دادید؛ اما وقتی می‏خواهید خواسته اسرائیل را در مورد امنیّت روانی برآورده کنید، نمی‏دانید تا کجا باید تسلیم شوید و تا کجا باید امتیاز بدهید. این امتیازدهی، پایانی ندارد؛ مرتّب باید امتیاز داد. تجربه اروپا در این مورد، عبرت‏آموز است. دولت آلمان صد و پنجاه میلیارد مارک به عنوان خسارت به یهودیان داد؛ اما خسارت یهودیان از آلمان هنوز تمام نشده است؛ بازهم خسارت طلبکارند و باید به آن‏ها داده شود! آنچه یهودیان با آلمان کردند، کم‏وبیش با برخی کشورهای اروپایی دیگر- مثل اتریش، سوئیس، فرانسه، حتّی تا چند سال قبل با واتیکان- نیز انجام دادند. همه باید خسارت بدهند؛ این خسارت تمام شدنی نیست! در بعد روانی، اسرائیلیها فعّالیتهای بسیار مهمّی دارند. همه سیاستمداران، خبرنگاران، روشن‏فکران، کارگزاران و نخبگان غرب باید در مقابل بنای یادبود کوره آدم‏سوزی سر تعظیم فرود بیاورند؛ یعنی همه، داستانی را که اصل صحّت آن معلوم نیست، مورد تأکید قرار دهند و خود را بدهکار آن داستان قلمداد کنند. این‏ها روشهایی است که در تبلیغ دارند و همه معطوف به «مظلوم‏نمایی» است. البته در بخش دیگری از دنیا، با تکیه بر داستانهای ذکر شده در تورات و این که اینجا سرزمینی است که به فرزندان اسرائیل بخشیده شده، بسیاری از مسیحیان را هم با خود همفکر و همدل کردند. آن طوری که من در آماری ملاحظه کردم، این‏ها توانسته‏اند در برخی کشورها- از جمله عمدتاً در امریکا- به عنوان پشتوانه افکار عمومی، با همین تبلیغات، میلیونها صهیونیست غیر یهودی درست کنند! این‏ها سالهاست که این کار تبلیغاتی را می‏کنند. امروز هم با شدّت هرچه‏تمام‏تر همین تبلیغات در دنیا ادامه دارد. البته از حوادثی هم که پیش آمد- مثل حادثه بیستم شهریور (یازده سپتامبر) در نیویورک و واشنگتن- حد اکثر سوءاستفاده را کردند و توانستند مسئله فلسطین را از متن قضایای دنیای اسلام به حاشیه برانند. از این جهت هم صهیونیستها صددرصد مورد کمک امریکا قرار گرفتند. اما در مقابل، هیچ‏کس حق ندارد و نباید در کشورهایی که ادّعای آزادی می‏کنند، آتش زدن زندگی زنان و کودکان فلسطینی را مورد سؤال و اعتراض قرار دهد و قساوتهایی را که امروز علیه ملت فلسطین به کار می‏رود، ذکر کند. با توجه به این روش تبلیغی و شناخت روانی‏ای که انسان از دشمن پیدا می‏کند، مجموعه مسئولان و کارگزاران رسانه‏های کشورهای اسلامی باید مسئولیت خود را احساس و راه خود را تنظیم کنند. این یک کار حیاتی و مهمّ است. امروز نه فقط برای ملت فلسطین، بلکه برای دنیای اسلام، این یک کارِ حیاتی و یک وظیفه سنگین است.