اصرار بنده بر این است كه آحاد مردم، ملت ایران، جریانات مختلف سیاسی، همه در مقابل آن افراد معدودی كه با اصل این انقلاب مخالفند، با اصل استقلال كشور مخالفند، هدفشان دودستی تقدیم كردن كشور به آمریكا و به استكبار است، با یكدیگر یكی باشند. دشمن از اینگونه عناصر در داخل ملتها دارد؛ در داخل ملت ما هم اینجور كسانی هستند، معدودی از این قبیل پیدا میشوند. متن ملت، آحاد مردم، این توده‌ی عظیم مردمی - از خواص تا عامه‌ی مردم - اینها را باید از آن عناصر معدود خودفروخته جدا كرد؛ نباید اشتباه اتفاق بیفتد. من می‌بینم در بعضی از اظهارات، در بعضی از حرفها، فضا آنچنان مغشوش میشود كه افراد سردرگم میشوند؛ مردم نسبت به همدیگر، نسبت به نخبگانشان، نسبت به مسئولانشان بدبین میشوند؛ این درست نیست.
حالا بعضی‌ها - چه مطبوعات، چه بعضی از عناصر گوناگون - توصیه‌پذیر نیستند؛ آنها از ما توصیه نمیخواهند؛ معلوم نیست سیاستهای بعضی از این دستگاه‌ها و مطبوعات و رسانه‌ها را كی معین میكند و كجا معین میشود - نانشان در ایجاد اختلاف است - اما آن كسانی كه مصالح كشور را میخواهند، مایلند حقائق را غالب كنند، من توصیه‌ام به آنها این است كه از این اختلافات جزئی و غیر اصولی صرف نظر كنند. شایعه‌سازی و شایعه‌پراكنی درست نیست. انسان می‌بیند صریحاً و علناً به مسئولین كشور - كسانی كه بارهای كشور را بر دوش دارند - تهمت میزنند، نسبت به اینها شایعه‌سازی میكنند؛ فرق هم نمیكند، چه رئیس جمهور باشد، چه رئیس مجلس باشد، چه رئیس مجمع تشخیص مصلحت باشد، چه رئیس قوه‌ی قضائیه باشد؛ اینها مسئولین كشورند. مسئولین كشور كسانی هستند كه زمام یك كاری به اینها سپرده است؛ مردم باید به اینها اعتماد داشته باشند، حسن ظن داشته باشند. نباید شایعه‌پراكنی كرد؛ دشمن این را میخواهد. دشمن میخواهد شایعه‌پراكنی كند؛ میخواهد دلها را نسبت به یكدیگر، نسبت به مسئولین بدبین كند.1388/09/04
لینک ثابت
