newspart/index2
حسن ظن به خدا
طراحی این صفحه تغییر کرده است، برای ارجاع به صفحه‌ی قبلی اینجا کلیک کنید.
حسن ظن به خدا

در ماجرای حرکت پیامبر اکرم از مدینه به سمت مکه با چند صد نفر از یاران و اصحاب خود به قصد عمره- در سال ششم از هجرت- حوادثی پیش آمد که از چند جهت موجب طوفانی شدن دلهای مؤمنان بود. از یک طرف، دشمنان با نیروی مجهزی آن‏ها را محاصره کرده بودند؛ این‏ها از مدینه دور بودند- حدیبیه نزدیک مکه است- نیروهای دشمن متکی به عقبه‏ی مکه بودند، نیرو داشتند، سلاح داشتند، جمعیت زیاد داشتند؛ این یک طرف قضیه بود که موجب اضطراب می‏شد، موجب تشویش برای بسیاری از مؤمنین می‏شد؛ از طرف دیگر، پیغمبر اکرم برطبق آن سیاست عظیم مکتوم الهی- که بعد برای همه آشکار شد- در مقابل کفاری که آمده بودند در مقابل او، در مواردی کوتاه آمد؛ گفتند اسم «رحمان و رحیم» را، «بسم اللَّه»، را از این نوشته حذف کنید، پیغمبر قبول کرد؛ و چند مسئله از این قبیل پبش آمد. این هم دلهائی را مشوش کرد، مضطرب کرد، به تردید انداخت.

در یک چنین مواردی که این اضطرابهای گوناگون- چه به لحاظ مسائل شخصی، چه به لحاظ مسائل اجتماعی- برای مؤمنینِ به اسلام پیش می‏آید، اینجا باید منتظر سکینه‏ی الهی بود؛ آن‏وقت می‏فرماید: «هو الّذی انزل السّکینة فی قلوب المؤمنین»؛ خدا دلها را قرص کرد، آرامش به آن‏ها داد، آن‏ها را از تلاطم‏های روحی برحذر و برکنار داشت و مسلمانها از لحاظ روانی، به خاطر این آرامشی که خدا به آن‏ها داد، آسوده شدند. آن‏وقت نتیجه‏ی این سکینه‏ی الهی و آرامش روحی این می‏شود که: «لیزدادوا ایمانا مع ایمانهم»؛ آن‏وقت بذر ایمان در دل آن‏ها عمیق‏تر می‏روید، نور ایمان دل آن‏ها را بیشتر روشن می‏کند؛ ایمان آن‏ها عمیق‏تر می‏شود. این است که برای یک مجموعه‏ی مسلمان، مجموعه‏ی مؤمن مهم است که به خدا حسن ظن داشته باشد، بداند که خدا کمک‏کار اوست، بداند که خدا پشت سر رهپویان راه حق است. وقتی دلها قرص شد، گامها هم محکم می‏شود؛ وقتی گامها استوار شد، راه به‏آسانی طی می‏شود، به هدف نزدیک می‏شود.1388/03/29

لینک ثابت
پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی