در کشور، اختلافات سیاسی و جناحبندی و دعوا و مبارزه هست- در دانشگاه و بیرون دانشگاه- دشمن هم به این اختلافات دامن میزند. همهی این اختلافات طبیعی نیست؛ یک مقدار هم دامن زدن بیگانگان است. البته منافع اشخاص هم بیدخالت نیست؛ لیکن هدف دشمن بالاتر از این است؛ این نکتهی مهمی است. هدف دشمن فقط دامن زدن به اختلافات سیاسی در بین جناحهای سیاسی نیست؛ ایجاد اختلاف و دوگانگی در رأس حاکمیت نظام و ایجاد شکاف هم هدف مهم اوست. یعنی در رأس نظام و در تصمیمگیری نظام، دو فکر متعارض وجود داشته باشد که سر هیچ مسألهیی نتوانند باهم کنار بیایند. روی این پروژه کار کرده‌اند؛ یک عده هم در داخل فشار آوردند که همین کار بشود. روی آقای خاتمی هم خیلی فشار آوردند، اما ایشان تدین و عقل به خرج داد و زیر بار نرفت. اینها میخواستند کاری کنند که در رأس نظام، بین رهبری، رئیسجمهور و دیگر مسئولان دعوا و اختلاف باشد؛ دائم این تصمیم بگیرد، آن نقض کند. صریحاً هم گفتند حاکمیت دوگانه، و در خیلی از جاها این را اعمال کردند.
چند سال قبل بنده مسألهی مبارزه با فساد را مطرح کردم و آن نامهی هشتمادهیی را نوشتم؛ اما از داخل مجلس شورای اسلامی- که باید مرکز مبارزهی با فساد باشد- فریاد اعتراض به این شعار بلند شد؛ با این بهانه که مبارزهی با فساد، سرمایه‌ها را از کشور فراری میدهد! درحالیکه قضیه بعکس است. بنده همان وقت هم گفتم که اتفاقاً مبارزهی با فساد، سرمایه‌گذار سالم را که قصد فسادانگیزی و سوءاستفاده ندارد، به کار تشویق میکند. اخیراً گزارشی از یک سازمان معتبر بینالمللی خواندم که در بارهی همین مسائل کار میکند. این سازمان اعلام کرده که یکی از موانع اصلی سرمایهگذاری در بعضی از کشورها عبارت است از فساد اقتصادی. اینها میگفتند مبارزهی با فساد جزو موانع سرمایهگذاری است؛ ببینید چقدر فاصله است! مبارزهی با فساد مطرح میشود؛ به جای اینکه عناصر دست‌اندرکار استقبال کنند و در حد وظایفِ خود ایفای نقش کنند، بعکس عمل میکنند. این، یکی از گوشههای کوچک حاکمیت دوگانه است که اینها دنبال میکردند.1384/02/19
لینک ثابت
