اگر بخواهیم تقوا را در زندگی - چون ادّعای تقوا و بر زبان آوردن آن كافی نیست؛ واقعاً باید متّقی و پرهیزكار بود - و اعمال و رفتار خودمان بروز دهیم، مهمترین عرصه آن برای ما مسؤولان، عرصه مسؤولیتهای اجتماعی و هدفهای انقلاب را به‌جد دنبال كردن است. انقلاب اسلامی هدفها و شعارهایی دارد كه برای تحقّق آن جانهای پاك و خونها فدا شده است. این هدفها رشد معنوی و مادّی، ساختن دنیا و آخرتِ مردم و تأثیرگذاری بر روی آنها، تعالی اخلاقی، رسیدن كشور به نقطه‌ای كه شایسته كرامت انسانی است و ایجاد فضایی برای رشد استعدادها و بهره‌بردن افراد از مواهب الهی - چه مواهب مادّی و چه مواهب معنوی - است كه از جمله آنها می‌توان به آزادی، علم و فضایل اخلاقی اشاره كرد.
نظام به این منظور به‌وجود نیامد كه قدرت را از دست عدّه‌ای بگیرد و به‌دست عدّه دیگری كه من و شما باشیم، بدهد؛ بدون این‌كه این عدّه كه قدرت را می‌گیرند، تعهّدی در قبال این حركت عظیم مردم داشته باشند. مردم، این موج عظیم و دریای خروشان كه انقلاب را به‌وجود آوردند و در بحرانهای گوناگون آن را حفظ كردند و به‌سلامت این نظام را از گردنه‌های خطرناك گذراندند، توقّعاتی دارند. این توقّعات را ما مؤمنانِ به اسلام در نام اسلام خلاصه می‌كنیم كه حقیقت هم همین است. منتها چون ممكن است اسلام با تفسیرها و تبیینهای غلط در معرض دید خیلیها قرار گیرد و اشتباه شود، «جمهوری اسلامی» شعارهای مشخّص دارد: استقلال، آزادی، رشد معنوی و تعالی مادّی، ایجاد محیط امن و با كرامت برای انسانها. ما باید این خواسته‌ها را دنبال و برای آنها حركت كنیم.1382/08/11
لینک ثابت
