آنچه بنده در وضع کنونی برای خودم احساس تکلیف کردهام و میکنم و به مسئولان کشور هم توصیه میکنم، این است که ما میدان مجاهدت را رها نکنیم؛ مجاهدت در صحنههایی که طبق تشخیص و فهم درست مسائل، بر ما تکلیف است. این مجاهدت، مهمترین راهِ برونرفت از مشکلات است. باید مجاهدت و تلاش کرد؛ همچنان که تداوم مجاهدت و مبارزه در دوران اختناق رژیم طاغوت، توانست ما را از مشکلات عظیمی که آن روز بر کشور ما حاکم بود و ما را احاطه کرده بود، خارج کند؛ همچنان که مجاهدت دائم در دوران جنگ، توانست تهدید عظیمی را که به کشور ما متوجّه بود، از کشور برطرف کند؛ همچنان که در تمام طول بیستوپنجسالهی پُر ماجرای عمر انقلاب، تداوم مبارزه و ایستادگی در مقابل مشکلات گوناگون، تنها راه علاج و برونرفت از مشکلات بوده است. خداوند فرموده است: «و الّذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا»، «و من جاهد فإنّما یجاهد لنفسه». این مجاهدت، تنها راهی است که ما در پیش داریم و بحمد اللّه ملت، مسئولان، طبقهی جوان و عناصر مؤمنِ بیشماری که در جامعهی ما هستند، آمادهی این مجاهدتند؛ فقط ما باید نگذاریم در عزم خودمان فتوری به وجود آید.
این مجاهدت، در میدانهای گوناگونی است که اهمّ آنها یکی مجاهدت در راه حفظ استقلال کشور و عزّت ملی در برابر سیاست توسعهطلبی و انحصارطلبیای است که امریکا در نگاه چندسالهی اخیر خود به دنیا دارد. این انحصارطلبی و تجاوزگری، به کشورهای دنیای اسلام یا کشورهای شرق یا محیط خاورمیانه اختصاص پیدا نمیکند؛ ناظر به همه‌ی دنیاست. امروز حتّی اروپاییها هم احساس میکنند که از سوی امریکا مورد تعرّض و تجاوز اقتصادی، فرهنگی و سیاسی قرار گرفتهاند و این یک واقعیت است. بخشی از این سیاست توسعهطلبی و تجاوزطلبی متوجّه به منطقهی ما و کشور ماست. در این میدان باید هوشیارانه مجاهدت و مقاومت کرد و نگذاشت استقلال کشور آسیب ببیند و عزّت ملی پایمال شود. عزّتی را که امروز به برکت اسلام و با مجاهدت مردم برای کشور به وجود آمده است، باید با همه‌ی وجود حفظ کرد؛ این یکی از میدانهای مجاهدت است.1382/06/19
لینک ثابت
