همه‌ی دعوای انقلاب با مراکز قدرت جهانی سر همین یک کلمه است. آنها می‌گویند بگذارید ما برکشور شما مسلّط شویم و منافع خودمان را تأمین کنیم؛ شما هرچه شُدید، شُدید. اگر در علم عقب افتادید، بیفتید؛ اگر به خاک سیاه نشستید، بنشینید؛ اگر تحقیر شدید، بشوید و اگر ناموس و شرف و حیثیت ملی و گذشته و تاریخ شما پایمال شد، بشود. اینها مهم نیست، مهم این است که مراکز قدرت، امریکا و صهیونیستها به منافعشان برسند! حرف آنها این است. در مقابل، حرف ملت ایران این است که ما اجازه نمی‌دهیم که شما دزدانِ سر گردنه و وحشیهای در لباس متمدّن، در کشور ما به آرزوهای خودتان برسید. ملت ایران با حضور خود در صحنه در این بیست‌وچهار سال، آشکارا و با همه‌ی وجود به مراکز قدرت جهانی و طمع‌ورزانِ دنیا گفته و ثابت کرده است که حتّی یک قدم عقب نخواهد نشست.
بدیهی است که دشمن مایل نیست اهداف و مقاصد خیانت‌آمیز و جنایتبار خود را برای ملتها تشریح کند. لذا از دور شعارهای انسان دوستی، حقوق بشر، دمکراسی و غیره را بر سرِ دست می‌کند. اما این دروغگویی و فریب نمی‌تواند زیاد باقی بماند. قدرت‌طلبان و مستکبرانِ عالم، در عمل خودشان را افشا می‌کنند. همین حالا در قضیه‌ی عراق ببینید. امریکاییها صریحاً می‌گویند ما می‌خواهیم به عراق بیاییم و یک حاکم امریکایی را حداقل به مدت دو سال بر سرِ کار بگذاریم. این، افشای مافی‌الضّمیر امریکاییهاست. آنها در ته دلشان همین را می‌خواهند و به کمتر از این راضی نیستند. اگر بخواهند یک حاکم دست‌نشانده‌ی عراقی را هم بر سرِ کار بگذارند، باز آنها را اشباع نمی‌کند. آنها می‌خواهند یک ملت، یک کشور و یک مجموعه منابع انسانی و مالی و مادّی را یکجا و یکپارچه در حلقوم شرکتهای افزون‌طلب صهیونیستی و مراکز قدرت جهانی بریزند و به کمتر از این راضی نیستند. خواست آنها این است.1381/11/28
لینک ثابت
