تجلیل از کارگر، تجلیل از کار است؛ کار بسیار مهم است. چقدر بیکاری به بشریت خسارت میزند؛ چه بیکاری بر اثر تنبلی و عدم همّت شخص باشد، چه بر اثر این باشد که او قادر به کار نیست؛ چون کار وجود ندارد. پس، کار یک ارزش و یک عبادت حقیقی است. عامل حقیقی و واقعی برای پیشرفت یک کشور، کار است. بنابراین، ما از کارگر تجلیل میکنیم، تا از کار تجلیل شود. معلمان و کارگران، دو قشر بسیار مهمند. نه اینکه قشرهای دیگر اهمیتی ندارند؛ چرا، هر مجموعهای در درون خود، عناصر بوجودآورنده و زاینده و تشکیلدهنده دارد و همه در جای خود مهمند؛ اما توجه به این دو قشر، مانع از این میشود که غفلت بزرگ و خسارتباری کشور و مردم را فراگیرد. چه کسی باید توجّه کند؟ در درجهی اول، مسئولان امر و در درجهی دوم، همهی آحاد مردم. قدر معلم را بدانند، قدر کارگر را بدانند؛ اینها ارزش است. معلمان و کارگران انسانهایی هستند که عمر خود را در کاری صرف میکنند که آن کار پیش خدای متعال گرامی و عزیز است.1379/02/14
لینک ثابت
