امروز که در جمع شما جوانان برومند انقلاب اسلامى هستم، براى من روز شیرین و خاطرهانگیزى است و إن شاء اللّه خاطرهاى ماندگار خواهد بود. ما به جوانانى مثل شما و به مجموعهاى مثل این مجموعهى لشکر سرافراز، افتخار مىکنیم. از آن وقتىکه این لشکر به عنوان تیپ فعالیت مىکرد و نیز از آن وقتىکه تشکیلاتش به لشکر تبدیل شد، بنده با آن آشنا هستم. سالهاى طولانى از آن زمان مىگذرد و همهى این سالها، همراه با افتخارات و سرافرازیها براى این لشکر بوده است.
خدا را شکرگزاریم که جوانان مؤمن و انقلابى این کشور، در لشکرهایى از این قبیل، حجّتى شدند بر بسیارى از دیرباوران که تصوّر مىکردند در دوران آغشته به فساد و آلوده به گرفتاریهاى مادّى که جوانان دنیا به صدها ابتلاى روحى و جسمى و عاطفى و عصبى و فسادهاى مختلف گرفتار هستند نمىشود جوان یا مجموعهاى از جوانان، با دل نورانى، با روح آزاد و با ایمان قوى، راهى را بپیمایند که براى انسانهاى دیگر اسوه باشد و غیر جوانان به آنها اقتدا کنند و از آنها درس بگیرند. بحمد اللّه جوانان ما و امثال شما، در این لشکرهاى پُرافتخار و نورانى، این حقیقت را ثابت کردید که همچنان که دین خدا همیشه زنده است، گوهر انسانیت هم که خلق بزرگ الهى است همیشه زنده است و در شرایط مختلفى، انسانهاى مصفّا و نورانى و پاک و برجسته و برگزیده، مىتوانند پرورش پیدا کنند و دیگران را به این راه بکشانند و حجّت بر دیگران شوند.
یک دوره، دورهى جنگ و دورهى دفاع مقدّس بود و انگیزهها براى حضور جوانان در میدان قدس و تقوا و فداکارى و ایثار، به طور واضح و بارز در اختیار همه قرار داشت. به قدرى شعلهى مقدّس شهادت و ایثار و جهاد، این فضا را روشن و منوّر کرد که همهى ابرهاى تیرهى فتنه نفاقها، کفرها و فسادها تحتالشّعاع قرار گرفتند. نه اینکه این زایدههاى وجود شریف انسانى، در دوران دفاع مقدّس در کشور ما وجود نداشت. وجود داشت ولى تحتالشّعاع بود؛ تحتالشّعاع آن نور درخشانى که از جانهاى پاک انسانهاى مؤمن، در میدانهاى ایثار و شهادت برمىخاست، مىتابید، شما را نورانى مىکرد و همه از آن بهره مىبردند. امام ما که امامِ نور بود، امامِ صفا بود، امامِ قدس و تقوا بود، امامِ روح بود روح محض بود از این نورانیّت بهره مىبرد و خود او مکرّر این را مىفرمود. آن روز یک قطعهى کمنظیر و از جهاتى بىنظیر بر تاریخ ما حاکم بود.
بعضى تصوّر کردند که با تمام شدن جنگ، شمع فروزان معنویت هم در دلها خواهد مرد و خاموش خواهد شد. این اشتباه بود. عدّهاى از جوانان پاک و مؤمن ما در همان روز با شنیدن قضیهى ختم جنگ، عزا گرفتند و فکر کردند که درهاى شهادت و معنویت بسته شد و ما در حصارها ماندیم. البته «انّ الجهاد باب من ابواب الجنّة» ؛ جهاد یکى از درهاى بهشت است. شکّى نیست؛ اما اوّلًا بهشت صفا و معنویت الهى درهاى متعدّد دارد، ثانیاً جهاد در میدان جنگ در شور و شوق ایثارها و جانفشانىها یکى از روشهاى جهاد است.1377/07/26
لینک ثابت