از رأس نیرو که بحمد اللّه فرماندهی و مجموعهی ستادی سطح بالای نیرو، عناصر مؤمن و مورد قبول و رضایت ما هستند، تا عناصر مختلف از فرماندهیها و مدیریّتها در هر نقطهای که هستند، باید نسبت به کار خودشان، احساس وظیفهی عمیق کنند. همه باید احساس وظیفه کنند. در همهی بخشها، در تربیت نیروی انسانی، در سرِپا نگهداشتن قدرت، به پرواز در آوردن ابزارها و وسایل پرنده و حفظ و حراست از آسمان کشور- که مهمترین بخشِ کار این است- در دفاع، در کارهای فنّی، در سازندگی، در ابتکار و نوآوری، در کارهای سازماندهی، در آموزش و تربیت علمی، در انضباط نظامی و رعایت این جهات و کلًاّ در همه چیز باید احساس مسئولیت کنید و پیشرفت به وجود آورید.
در این لحظات سرنوشتساز- یعنی در این سالهای انقلاب تا امروز و تا سالها بعد- اگر این ملت، با همّت و پشتکار و هوشمندی و ابتکار، احساس مسئولیت کند و به آن عمل نماید، سرنوشتش یک چیز خواهد بود و اگر خدای نکرده امروز هم مثل بعضی از گذشتگانِ ما در دوران قاجار و دوران پهلوی که کوتاهی کردند و سرنوشت این کشور را دهها سال دچار بدبختی و رکود کردند، عمل کنیم، خدای نکرده سرنوشت چیز دیگری خواهد بود. این است که من عرض میکنم خسته نشوید و از تلاش کردن، ابتکار کردن، احساس مسئولیت کردن، هر لحظه را قدر دانستن؛ از همهی توانایی خود برای پیشبرد کاری که به شما سپرده شده است، استفاده کردن، کوتاهی نکنید. هر کدامتان هرکجا هستید- از صدر تا ذیل، در بخشهای مختلف- آنجا را یک سنگر انحصاری و اختصاصی و تعیینکننده به حساب آورید که همینطور هم هست.1375/11/18
لینک ثابت