قضیه بنای یك نظام و تمدّن اسلامی و یك تاریخ جدید، قضیّه‌ای جدّی است. آن را جدّی بگیرید. یك وقت در كشوری، یكی كودتا می‌كند و نظامی بر سرِكار می‌آید. آن نظام، چند صباحی هست؛ بعد هم می‌رود - یا یكی دیگر از او تحویل می‌گیرد - و همه چیز به حال اوّل برمی‌گردد. یك وقت قضیه این‌گونه است و این همه نقل ندارد. آنچه در ایران اتّفاق افتاد، مسأله یك حركت عظیم در مقیاس جهانی است. ما البتّه یك ملّتیم؛ مرزهایمان هم، مرزهای محدودی است. بیرون از این مرزها هم كاری نداریم. به این نكته توجّه داشته باشید. تلاش و فعالیت ما در داخل مرزهای خودمان است. اما این انقلاب، محدود به این مرزها نیست. این پیام یك پیام جهانی بود. دلیلش چیست؟ دلیل، این است كه وقتی ملّت ایران و رهبر عظیم‌الشّأن ما - امام بزرگوار - این كار را انجام دادند، مسلمانان در هر جای دنیا كه بودند، احساس كردند نوروز آنهاست. روز نوِ آنها آغاز شد؛ با این‌كه به آنها ربطی نداشت. در همه جای دنیا احساس كردند مقطع جدیدی در تاریخشان به‌وجود آمد. این را ما از نزدیك دیدیم. خودِ من این واقعیّت را در طول سالهای گذشته در كشورهای دیگر از نزدیك لمس كرده‌ام و از دهها زبان دیگر هم شنیده‌ام. اینها روایت و حدس و تحلیل نیست؛ واقعیّات است. هر كسی، هر مسلمانی، هر جای دنیا بود، وقتی این انقلاب پیروز شد، وقتی امام در صحنه ظاهر شدند، وقتی پرچم اسلام و لااله‌الّااللَّه بالا رفت، احساس كرد كه پیروز شده است. از این خیل عظیم یك میلیاردی در سراسر دنیا، بعضی این احساس را تداوم دادند، دنبالش راه افتادند و مبارزه كردند؛ شد همین حوادثی كه در كشورهای گوناگون به‌وسیله نهضتهای اسلامی راه افتاد. بعضی هم رها كردند. اگرچه ما در مرزهای خودمان هستیم و به بیرون مرزها كاری نداریم، اما این پیام، پیام بین‌المللی و جهانی است. امروز هم اینجا، بارِ آن روی دوش شماست. تا به‌حال هم، ملّت ایران كار خودش را به بهترین وجهی انجام داده است. آن جنگ بود؛ آن بعد از جنگ است تا امروز؛ این محیط دانشگاهی ماست؛ این محیط فعّالیتهای سازندگی و اقتصادی ماست؛ این دولت ماست؛ این ملّت ماست و این، حضور در صحنه است. در همه جا، ملّت ایران حضوری شایسته از خود نشان داده است. البته تبلیغات می‌كنند و حرفهایی هم می‌زنند مبنی بر این‌كه سازندگی چنین شد، برنامه‌ها فلان شد و سیاستها غلط از آب درآمد. اما اینها حرفهای دشمن است. اینها را گوش نكنید. واقعیّت غیر از این است. واقعیت این است كه ملّت ایران توانسته است در همه صحنه‌ها پیش برود، مانعها را بشكافد، قدم بردارد و جلو برود؛ هم در صحنه علم و هم در صحنه معنویّت. هم در صحنه دین، هم در صحنه اخلاق. هم در صحنه اقتصاد، هم در صحنه نیروی مسلّح و غیره و غیره و غیره. البته ممكن است به قدری كه توقّع داشتیم، نشده باشد؛ اما از آنی كه دیگران خیال می‌كردند، بسیار بیشتر شده است. آینده هم، آینده روشنی است. به بركت اسلام، آینده این انقلاب، آینده این نظام و آینده این كشور، آینده‌ای بسیار روشن و درخشان است. آنی كه باید این آینده را شكل دهد، عمدتاً شما جوانان هستید. اوّلاً با عمل، ایمان اسلامی را در خودتان تعمیق كنید كه این اساس كار است. ایمان هم یك موضوع كتابی و ذهنی نیست. ایمان، در عمل تقویت پیدا می‌كند. انسان، خدا را در میدانِ مجاهدتِ برای خدا، بهتر می‌بیند. این مجاهدت هم، سنگرهای مختلفی دارد كه سنگر علم و سازندگی از آن جمله است. البته با تقوا و با تضرّع پیش خدای متعال و با انجام عبادات و اجتناب از محرّمات. پس، اوّل ایمان اسلامی است.1373/08/11
لینک ثابت
