یك جمله در باب شهید مطهّری باید عرض كنم. اگرچه سیزده، چهارده سال است كه در جلالتِ این مرد، مكرّر در مكرّر حرف زده‌ایم و حرف شنیده‌ایم، اما این، یك كتابِ ناتمام است. فضیلت مردی مثل شهید مطهّری، واقعاً در طول سالها هم قابل بیان كردن به شكلی كه حقّش ادا شود، نیست. لذا، بازهم ملت ما باید از مطهّری عزیز این شهید بزرگوار بشنود. آن جمله این است كه شهید مطهّری یك مبارزِ در راه خدا؛ یعنی یك مجاهد فی سبیل الله بود. منتها جهاد، انواعی دارد. یكی از سخت‌ترین جهادها این است كه در مقابله با هجوم افكار و فرهنگهای غلط و انحرافی و درك غلط جمعی از مردم، انسانی كه حق را می‌شناسد، بایستد و بخواهد از حق دفاع كند و با بیان، با فكر، با منطق و با سلاح زبان و قلم، ذهنها را به سمت آنچه درست است هدایت كند. این، از آن جهادهای بسیار دشوار است و شهید مطهّری، این جهاد سخت را سالهای متمادی انجام داد. او انسان بصیر و نافذالبصیره‌ای بود؛ آدم معمولی نبود؛ بینش تیزی داشت؛ به سطح جامعه نگاه می‌كرد و اشتباهاتی را كه در فهم عمومی ملت ما وجود داشت و متأثّر از تلقین دشمنان بود، می‌فهمید كه چیست و شروع می‌كرد با آن‌ها مبارزه كردن. همین مبارزه، كه مبارزه‌ی در راه خدا بود، كمك بسیار زیادی به پیروزی این انقلاب كرد؛ چون تا مردم فكرشان درست نباشد، كارِ درست از آن‌ها سر نمی‌زند. فكر كه درست شد، انسان درست عمل می‌كند. اعتقاد به یك‌راه درست كه پیدا كرد، در آن راه به حركت درمی‌آید و آن راه را می‌پیماید. شهید مطهّری به شناخت مردم كمك می‌كرد كه راه را بشناسند. پس، به پیروزی این انقلاب و به هدایت این حركت عمومی كمك كرد.1372/02/15
لینک ثابت
