بعضى از آقایان به من مىگویند که فلان برنامهى تلویزیون یا رادیو بد است. من غالباً بیش از شما آقایان رادیو و تلویزیون را گوش مىکنم و مىبینم؛ مىدانم آنجا چقدر اشکال هست؛ اشکالاتى هم هست که شاید خیلى از کسانى که به من مىگویند، به آن اشکالات خیلى توجه نمىکنند؛ اما بنده توجه مىکنم. البته من دائماً هم با آنها سروکار دارم؛ یعنى قضیه را هیچ رها نکردهام. من در این دو، سه سال اخیر به قدرى با رادیو و تلویزیون برخورد کردهام و رسیدهام که در طول این مدت، این مقدار با اینها برخورد نشده است. البته خیلى هم خوب شده و نسبتاً پیش رفته، اما اشکال فراوان است. این را بدانید، آنجایى که اشکال هست، مربوط به این است که ما آدمش را نداریم؛ آدمش را که داشته باشیم، خوب خواهد شد. آن فیلمى که در تلویزیون نشان داده مىشود، شما که پاى آن فیلم نشستهاید و قلبتان از شوق به رضوان الهى مىلرزد که از این فیلمها هست و واقعاً اشک انسان را در مىآورد آن فیلم توسط بچهمسلمانهاى ساختهشدهى بعد از انقلاب درست شده است.
من اگر بخواهم بهطور کلى وضعیت کنونى کشور را براى شما ترسیم کنم، باید بگویم خوب است؛ اما توجه کنید که این خوب، خوب نسبى است و آدم به خوب نسبى راضى نیست. انسان وقتى از یک بیمارى سخت، تازه بلند مىشود و از تخت پایین مىآید و دو قدم راه مىرود، اگر از او بپرسند حالت چطور است، مىگوید الحمد للّه خیلى خوب شدهام؛ اما «خیلى خوب» آن وقتى است که بتواند بدود و بار سنگینى را بردارد؛ این، زمان لازم دارد.1370/11/30
لینک ثابت