مسألهى «تهاجم فرهنگى» که ما بارها روى آن تأکید کردهایم، واقعیت روشنى است؛ با انکار آن، ما نمىتوانیم اصل تهاجم را از بین ببریم. «تهاجم فرهنگى» را نباید انکار کرد؛ وجود دارد. به قول امیرالمؤمنین (صلواتاللَّهعلیه)، «من نام لم ینم عنه»؛ اگر شما در سنگر خوابت برد، معنایش این نیست که دشمنت هم در سنگر مقابل خوابش برده است. تو خوابت برده؛ سعى کن خودت را بیدار کنى. ما باید توجه داشته باشیم که انقلاب فرهنگى در تهدید است؛ کمااینکه اصل فرهنگ ملى و اسلامى ما در تهدید دشمنان است.
من یادم مىآید که در اوایل جنگ، گزارشهایى مىرسید که مثلاً دشمن تا فلانجا آمده است؛ دشمن دارد فلانجا را بمباران مىکند؛ مکرر هم از طرف نیروهاى حزباللهى در محیطهاى گوناگون انقلابى، این مطلب تکرار مىشد. آن بندهى خدایى که مسؤول نیروهاى مسلح بود، انکار مىکرد و مىگفت دروغ است؛ اصلاً چه کسى مىگوید که عراق دارد به ما حمله مىکند؟! در بین مردم شایع شده بود که عینخوش را گرفتهاند؛ او به آنجا رفت و از تلویزیون با او مصاحبه کردند؛ گفت: مىگویند عینخوش را گرفتهاند؛ من الان دارم در عینخوش مصاحبه مىکنم! او از عینخوش بیرون آمد؛ اما سه، چهار ساعت بعد، دشمن عینخوش را گرفت! بله، دشمن بیرون عینخوش بود - در عینخوش نبود - اما این به معناى آن نبود که دشمن نیست.
ما نبایستى چیزى را که روشن و واضح است، انکار کنیم. در دانشگاه، در بیرون دانشگاه، حتّى در رسانههاى جمعى ما، در کتابهایى که مىنویسند، در ترجمههایى که مىکنند، در شعرهایى که مىسرایند، در برنامههاى فرهنگىِ علىالظاهر بىارتباط به ما که در دنیا وجود دارد و خبرش را قاعدتاً شما آقایان - که عناصرى فرهنگى هستید - مىشنوید، همهجا یک آرایش نظامىِ فرهنگىِ بسیار خطرناک علیه انقلاب درست شده است و وجود دارد.1370/09/20
لینک ثابت