newspart/index2
طراحی این صفحه تغییر کرده است، برای ارجاع به صفحه‌ی قبلی اینجا کلیک کنید.
استکبارستیزی

استكبار یعنی چه؟ استكبار یك تعبیر قرآنی است؛ در قرآن كلمه‌ی استكبار به كار رفته است؛ آدم مستكبر، دولت مستكبر، گروه مستكبر، یعنی آن كسانی و آن دولتی كه قصد دخالت در امور انسانها و ملّتهای دیگر را دارد، در همه‌ی كارهای آنها مداخله میكند برای حفظ منافع خود؛ خود را آزاد میداند، حقّ تحمیل بر ملّتها را برای خود قائل است، حقّ دخالت در امور كشورها را برای خود قائل است، پاسخگو هم به هیچ‌كس نیست؛ این معنای مستكبر است. نقطه‌ی مقابل این جبهه‌ی ظالم و ستمگر، گروهی هستند كه با استكبار مبارزه میكنند؛ مبارزه‌ی با استكبار یعنی چه؟ یعنی در درجه‌ی اوّل زیر بار این زورگویی نرفتن؛ معنای استكبارستیزی یك چیز پیچ‌وخم‌دارِ پیچیده‌ای نیست؛ استكبارستیزی یعنی یك ملّتی زیر بار مداخله‌جویی و تحمیل قدرت استكبارگر یا انسان مستكبر یا دولت مستكبر نرود؛ این معنای استكبارستیزی است. من البتّه ان‌شاءالله در آینده در یك فرصتی با شما جوانها، دانشجوها، دانش‌آموزان درباره‌ی استكبار و استكبارستیزی یك صحبت مفصّلی باید بكنم كه الان مجال آن نیست؛ اجمالاً این معنای استكبار و این معنای استكبارستیزی است.1392/08/12
لینک ثابت
استکبارستیزی

ملّت ایران كه خود را استكبارستیز میداند، به‌خاطر این است كه زیر بار تحمیل دولت آمریكا نرفته است. دولت آمریكا یك دولت استكباری است، حقّ مداخله‌ی در كشورها را برای خود قائل است، جنگ‌افروزی میكند، در امور كشورها مداخله میكند؛ امروز مشاهده میكنید [كه‌] این قضیّه دیگر از محدوده‌ی كشورهای آسیا و آفریقا و آمریكای لاتین فراتر رفته است، به اروپا رسیده؛ در امور آنها هم دخالت میكنند. ملّت ایران در مقابل این استكباری كه دولت ایالات متّحده داشت و دخالتی كه میكرد و زورگوئی‌ای كه میكرد و تسلّطی كه بر كشور عزیز ما در طول سالها برای خود درست كرده بود، ایستاد. حكومت طاغوتیِ پادشاهی، یك حكومت وابسته‌ی به آمریكا بود بدون پشتوانه‌ی داخلی؛ با تكیه‌ی به آمریكا در ایران هر كاری میخواستند میكردند؛ به مردم ظلم میكردند، حقوق مردم را غصب میكردند، بین مردم تبعیض قائل میشدند، كشور را از رشد و ترقّی و توسعه‌ای كه حقّ طبیعی و تاریخی آن بود باز داشته بودند، برای خاطر اینكه منافع آمریكا را در ایران تأمین كنند. ملّت ایران ایستاد، انقلاب كرد، بعد هم ریشه‌های مستكبرین را در كشور قطع كرد؛ مثل بعضی از كشورهای دیگر نبود كه مقابله‌ی با استكبار كردند امّا كار را نیمه‌تمام گذاشتند و چوبش [را] هم خوردند.
بنده در یك كشوری - كه اسم نمی‌آورم - كه با انگلیس‌ها مبارزه كرده بودند و سالها ظلم و جور انگلیس‌ها را با مبارزه‌ی خودشان تمام كرده بودند و استقلال پیدا كرده بودند، دیدم كه مجسّمه‌ی یك سردار انگلیسی را در یكی از مراكز مهمّ تفریحی خودشان نصب كردند! گفتیم خب این دیگر چیست؟ اسم آن مركز را هم، به اسم آن مستكبرِ مستعمری كه هزاران جنایت در آنجا كرده بود، گذاشته بودند! البتّه از این ملاحظه‌كاری و مماشات‌كاری هم سودی نبردند؛ یعنی فشار بر آن كشور ادامه داشت، هنوز هم [ادامه‌] دارد؛ مماشات با مستكبر برای هیچ كشوری سود به ارمغان نمی‌آورد. جمهوری اسلامی ایران و انقلاب عظیم این ملّت با استكبارِ آمریكایی در افتاد و كار را نیمه‌كاره هم رها نكرد؛ چون ضربِ دستِ آمریكا را در طول سالهای متمادی بر روی پوست و گوشت خود احساس كرده بود؛ میفهمید اینها چه كسانی هستند، چه هستند.1392/08/12

لینک ثابت
استکبارستیزی

مسئله‌ی ستیزه‌ی با استكبار و روز ملّی استكبارستیزی یك مسئله‌ی اساسی است، یك مسئله‌ی برخاسته‌ی از تحلیل درست و حرف درست است. و شما جوانهای عزیز و میلیونها جوانی كه در سرتاسر كشور هستند، مثل شما دانشجو و دانش‌آموزند، باید تحلیل درستی داشته باشید از این قضایا. خب، جوانِ اوّلِ انقلاب احتیاج به تحلیل نداشت و تحلیل نمیخواست، همه‌چیز برایش روشن بود، چون همه‌چیز را خودش به چشم خود دیده بود؛ حضور آمریكایی‌ها را، قساوت آمریكایی‌ها را، ساواكِ دست‌آموزِ آمریكایی‌ها را، امّا امروز شما باید فكر كنید، تحلیل كنید، دقّت كنید؛ صِرف [گفتن با] زبان نباشد؛ معلوم باشد چرا ملّت ایران با استكبار مخالف است؛ چرا با رویكردهای ایالات‌متّحده‌ی آمریكا مخالف است؛ این بیزاری ناشی از چیست؛ این را جوانِ امروز بایستی بدرستی و با تحقیق بفهمد.1392/08/12
لینک ثابت
مذاکره با آمریکا

هیچ‌كس نباید این مجموعه‌ی مذاكره‌كنندگان ما را با مجموعه‌ی شامل آمریكا - همان شش دولت، به‌اصطلاح پنج بعلاوه‌ی یك - سازش‌كار بداند؛ این غلط است؛ اینها مأموران دولت جمهوری اسلامی ایران هستند، اینها بچّه‌های خودمان هستند، بچّه‌های انقلابند؛ یك مأموریّتی را دارند انجام میدهند. كار سختی هم هست [كه‌] بر عهده‌ی اینها است؛ دارند با تلاش فراوان آن كاری را كه بر عهده‌ی آنها است انجام میدهند. بنابراین نباید مأموری را كه مشغول یك كاری است و مسئول یك فرایندی است مورد تضعیف یا توهین یا بعضی از تعبیراتی كه گاهی شنیده میشود - كه اینها سازش‌كارند، و مانند اینها - قرار داد؛ نه، این حرفها نیست. این را هم توجّه داشته باشید، این مذاكره‌ای كه امروز دارد انجام میگیرد با شش كشور - كه آمریكا هم جزو این شش كشور است - فقط در مورد مسائل هسته‌ای است و لاغیر. بنده هم اوّلِ امسال در مشهد مقدّس در سخنرانی گفتم [كه‌] مذاكره در موضوعات خاص اشكالی ندارد؛ منتها گفتم من اعتماد ندارم، خوشبین نیستم به مذاكره، لكن میخواهند مذاكره كنند، بكنند؛ ما هم به اذن‌الله ضرری نمیكنیم.
یك تجربه‌ای در اختیار ملّت ایران است - كه حالا من مختصراً عرض خواهم كرد - این تجربه ظرفیّت فكری ملّت ما را بالا خواهد برد؛ مثل تجربه‌ای كه در سال ۸۲ و ۸۳ در زمینه‌ی تعلیق غنی‌سازی انجام گرفت، كه آن‌وقت تعلیق غنی‌سازی را در مذاكرات با همین اروپایی‌ها، جمهوری اسلامی برای یك مدّتی پذیرفت. خب ما دو سال عقب افتادیم، لكن به نفع ما تمام شد. چرا؟ چون فهمیدیم كه با تعلیق غنی‌سازی، امید همكاری از طرف شركای غربی مطلقاً وجود ندارد. اگر ما آن تعلیق اختیاری را - كه البتّه به‌نحوی تحمیل شده بود، لكن ما قبول كردیم، مسئولین ما قبول كردند - آن روز قبول نكرده بودیم، ممكن بود كسانی بگویند خب یك ذرّه شما عقب‌نشینی میكردید، همه‌ی مشكلات حل میشد، پرونده‌ی هسته‌ای ایران عادی میشد. آن تعلیق غنی‌سازی این فایده را برای ما داشت كه معلوم شد با عقب‌نشینی، با تعلیق غنی‌سازی، با عقب افتادن كار، با تعطیل كردن بسیاری از كارها مشكل حل نمیشود؛ طرف مقابل دنبال مطلب دیگری است؛ این را ما فهمیدیم، لذا بعد از آن شروع كردیم غنی‌سازی را آغاز كردن. امروز وضعیّت جمهوری اسلامی با سال ۸۲، زمین تا آسمان فرق كرده؛ آن روز ما چانه میزدیم سرِ دو، سه سانتریفیوژ، [ در حالی كه‌] امروز چندین هزار سانتریفیوژ مشغول كارند. جوانهای ما، دانشمندان ما، محقّقین ما، مسئولین ما همّت كردند، كارها را پیش بردند. بنابراین از مذاكراتی هم كه امروز در جریان است، ما ضرری نخواهیم كرد. البتّه بنده همچنان كه گفتم خوشبین نیستم؛ من فكر نمیكنم [از] این مذاكرات آن نتیجه‌ای را كه ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لكن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد كرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد. ما از مسئولین خودمان كه دارند در جبهه‌ی دیپلماسی فعّالیّت میكنند، كار میكنند، قرص و محكم حمایت میكنیم، امّا ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقی دارد می‌افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی‌های مواجب‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‌های بی‌مزدومواجب - از روی ساده‌لوحی - نتوانند افكار عمومی را گمراه كنند.1392/08/12

لینک ثابت
مذاکره با آمریکا

تحرّك دیپلماسی، حضور دیپلماسی كار بسیار لازمی است - مسئولینی كه این كارها را میكنند، بخشی از كارهایند - لكن تكیه بایست بر روی مسائل داخلی باشد. در عرصه‌ی دیپلماسی هم آن كشوری موفّق است كه متّكی باشد به نیروی درون‌زا؛ آن دولتی میتواند در پشت میز مذاكره‌ی دیپلماسی حرف خودش را سبز بكند و به مقصود و نتایج مورد نظر خودش دست پیدا بكند كه متّكی باشد به یك اقتدار درونی، توانایی‌های درونی؛ حساب میبرند از یك چنین دولتی.1392/08/12
لینک ثابت
مذاکره با آمریکا

مسئولین ما توجّه داشته باشند، حرفها را ببینند؛ از آن طرف لبخند میزنند، اظهار علاقه میكنند، اظهار میل به مذاكره میكنند، از این طرف بلافاصله می‌آیند میگویند: همه‌ی گزینه‌ها روی میز است! خب، كه مثلاً چه؟ چه حركتی، چه غلطی ممكن است نسبت به جمهوری اسلامی انجام بدهند؟ اگر جدّی هستند در كار، بایستی خودشان را كنترل كنند، باید جلوی آن كسانی را كه زبان به حرفهای یاوه‌ای از این قبیل میگشایند بگیرند. یك سیاستمدار پولدار آمریكایی یك غلطی میكند كه بله، ما بایستی در فلان صحرای ایران بمب اتم بزنیم و تهدید كنیم و فلان؛ باید بزنند دهن یك چنین آدمی را خُرد كنند.1392/08/12
لینک ثابت
افکار عمومی

ما از مسئولین خودمان كه دارند در جبهه‌ی دیپلماسی فعّالیّت میكنند، كار میكنند، قرص و محكم حمایت میكنیم، امّا ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقی دارد می‌افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی‌های مواجب‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‌های بی‌مزدومواجب - از روی ساده‌لوحی - نتوانند افكار عمومی را گمراه كنند.
یكی از ترفندها و خلاف‌گویی‌ها این است كه این‌جور القا كنند به افكار عمومی مردم كه اگر ما در قضیّه‌ی هسته‌ای، تسلیم طرف مقابل شدیم، همه‌ی مشكلات اقتصادی و معیشتی و غیره حل خواهد شد؛ این را دارند تبلیغ میكنند. البتّه تبلیغاتچی‌های خارجی با شیوه‌های كاملاً ماهرانه‌ی تبلیغاتی خط میدهند، در داخل هم بعضی از روی ساده‌لوحی و بدون اینكه نیّت سوئی داشته باشند، بعضی هم واقعاً از روی غرض همین را دارند تبلیغ میكنند كه اگر ما در این قضیّه كوتاه آمدیم و تسلیم شدیم در مقابلِ طرف مقابل، همه‌ی مشكلات اقتصادی و مانند اینها حل خواهد شد؛ این خطا است.1392/08/12

لینک ثابت
تحریم اقتصادی

اگر یك روزی هم مسئله‌ی هسته‌ای حل شد - فرض كنید جمهوری اسلامی عقب‌نشینی كرد؛ همان‌كه آنها میخواهند - خیال نكنید مسئله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه‌ی دیگر را به‌تدریج پیش میكشند: چرا شما موشك دارید؟ چرا هواپیمای بدون سرنشین دارید؟ چرا با رژیم صهیونیستی بدید؟ چرا رژیم صهیونیستی را به رسمیّت نمی‌شناسید؟ چرا از مقاومت در منطقه‌ی به قول خودشان خاورمیانه حمایت میكنید؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟ مسئله این نیست كه اینها سرِ قضیّه‌ی هسته‌ای با جمهوری اسلامی اختلاف پیدا كرده باشند؛ نه، تحریم آمریكا از اوّل انقلاب شروع شد، روزبه‌روز هم بیشتر شده است، تا امروز كه خب به نقطه‌ی بالایی رسیده.1392/08/12
لینک ثابت
تحریم اقتصادی

ما برای مسائل اقتصادی كشور همه‌ی تلاشمان بایستی متمركز باشد بر روی مسائل داخلی؛ آن پیشرفتی، آن گشایشی ارزش دارد كه متّكی باشد به قدرت درونی یك ملّت. یك ملّت اگر به قدرت خود، به توانایی‌های خود متّكی بود، دیگر از اخم یك كشور، از تحریم یك كشور متلاطم نمیشود؛ این را باید ما حل كنیم.1392/08/12
لینک ثابت
تجربه ملت ایران

یك تجربه‌ای در اختیار ملّت ایران است - كه حالا من مختصراً عرض خواهم كرد - این تجربه ظرفیّت فكری ملّت ما را بالا خواهد برد؛ مثل تجربه‌ای كه در سال ۸۲ و ۸۳ در زمینه‌ی تعلیق غنی‌سازی انجام گرفت، كه آن‌وقت تعلیق غنی‌سازی را در مذاكرات با همین اروپایی‌ها، جمهوری اسلامی برای یك مدّتی پذیرفت. خب ما دو سال عقب افتادیم، لكن به نفع ما تمام شد. چرا؟ چون فهمیدیم كه با تعلیق غنی‌سازی، امید همكاری از طرف شركای غربی مطلقاً وجود ندارد. اگر ما آن تعلیق اختیاری را - كه البتّه به‌نحوی تحمیل شده بود، لكن ما قبول كردیم، مسئولین ما قبول كردند - آن روز قبول نكرده بودیم، ممكن بود كسانی بگویند خب یك ذرّه شما عقب‌نشینی میكردید، همه‌ی مشكلات حل میشد، پرونده‌ی هسته‌ای ایران عادی میشد. آن تعلیق غنی‌سازی این فایده را برای ما داشت كه معلوم شد با عقب‌نشینی، با تعلیق غنی‌سازی، با عقب افتادن كار، با تعطیل كردن بسیاری از كارها مشكل حل نمیشود؛ طرف مقابل دنبال مطلب دیگری است؛ این را ما فهمیدیم، لذا بعد از آن شروع كردیم غنی‌سازی را آغاز كردن. امروز وضعیّت جمهوری اسلامی با سال ۸۲، زمین تا آسمان فرق كرده؛ آن روز ما چانه میزدیم سرِ دو، سه سانتریفیوژ، [ در حالی كه‌] امروز چندین هزار سانتریفیوژ مشغول كارند. جوانهای ما، دانشمندان ما، محقّقین ما، مسئولین ما همّت كردند، كارها را پیش بردند. بنابراین از مذاكراتی هم كه امروز در جریان است، ما ضرری نخواهیم كرد. البتّه بنده همچنان كه گفتم خوشبین نیستم؛ من فكر نمیكنم [از] این مذاكرات آن نتیجه‌ای را كه ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لكن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد كرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد.1392/08/12
لینک ثابت
اقتدار ملی

این نیست كه ما خیال كنیم دشمنی آمریكا با جمهوری اسلامی ایران به‌خاطر مسئله‌ی هسته‌ای است؛ نه، مسئله مسئله‌ی دیگری است؛[ مسئله این است كه‌] ملّت ایران به خواسته‌های آمریكا نه گفت، ملّت ایران گفت آمریكا علیه ما هیچ غلطی نمیتواند بكند. اینها با موجودیّت جمهوری اسلامی مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهوری اسلامی مخالفند. همین اواخر یكی از سیاستمداران و از عناصر فكری آمریكا گفت - و گفته‌ی او پخش شد، این مسئله‌ی پنهانی هم نیست - كه ایران چه اتمی باشد، چه اتمی نباشد، خطرناك است. این شخص صریحاً گفت نفوذ و اقتدار ایران - به قول خودشان هژمونی ایران - در منطقه خطرناك است؛ ایرانی كه امروز از اعتبار برخوردار است، از احترام برخوردار است، از اقتدار برخوردار است. آنها با این دشمنند، با این مخالفند.1392/08/12
لینک ثابت
اقتدار درون‌زا

ما برای مسائل اقتصادی كشور همه‌ی تلاشمان بایستی متمركز باشد بر روی مسائل داخلی؛ آن پیشرفتی، آن گشایشی ارزش دارد كه متّكی باشد به قدرت درونی یك ملّت. یك ملّت اگر به قدرت خود، به توانایی‌های خود متّكی بود، دیگر از اخم یك كشور، از تحریم یك كشور متلاطم نمیشود؛ این را باید ما حل كنیم. همه‌ی حرف ما با مسئولین - چه مسئولین گذشته، چه مسئولین امروز - همین است كه باید برای گشایش مسائل كشور و مشكلات كشور، از جمله مشكلات اقتصادی، نگاه به درون باشد. ما در كشور ظرفیّتهای زیادی داریم؛ از ظرفیّتهای این ملّت كه عبارت است از، هم امكانات انسانی، هم امكانات طبیعی، هم امكانات جغرافیایی و موقعیّت منطقه‌ای باید استفاده كرد. البتّه ما از تحرّك دیپلماسی هم حمایت میكنیم. وقتی میگوییم از درون بایستی كارها اصلاح بشود، معنایش این نیست كه چشممان را ببندیم، تحرّك دیپلماسی نداشته باشیم، با دنیا كار نكنیم؛ چرا، تحرّك دیپلماسی، حضور دیپلماسی كار بسیار لازمی است - مسئولینی كه این كارها را میكنند، بخشی از كارهایند - لكن تكیه بایست بر روی مسائل داخلی باشد. در عرصه‌ی دیپلماسی هم آن كشوری موفّق است كه متّكی باشد به نیروی درون‌زا؛ آن دولتی میتواند در پشت میز مذاكره‌ی دیپلماسی حرف خودش را سبز بكند و به مقصود و نتایج مورد نظر خودش دست پیدا بكند كه متّكی باشد به یك اقتدار درونی، توانایی‌های درونی؛ حساب میبرند از یك چنین دولتی.1392/08/12
لینک ثابت
اقتدار درون‌زا

ما وضعمان خیلی خوب است. ما پیشرفت كردیم، ما مقتدر شدیم، ملّتمان ملّت آگاهی شده؛ البتّه فشار می‌آورند. این فشارها را بایستی با تكیه‌ی بر توانایی‌های خودمان در داخل تحمّل كنیم و از آن عبور كنیم؛ این كار عاقلانه‌ای است كه انجام میگیرد. البتّه عرض كردیم، باز هم تكرار میكنیم: با تلاشی كه دولت محترم و مسئولین كشور[در مذاکره با آمریکا] دارند انجام میدهند، ما موافقیم. یك كاری است، یك تجربه‌ای است، احتمالاً یك اقدام مفیدی است؛ این كار را انجام بدهند، اگر نتیجه گرفتند كه چه بهتر، امّا اگر نتیجه نگرفتند، معنایش این باشد كه برای حلّ مشكلات كشور بایستی كشور روی پای خودش بایستد.1392/08/12
لینک ثابت
جنگ نرم

یكی از ترفندها و خلاف‌گویی‌ها این است كه این‌جور القا كنند به افكار عمومی مردم كه اگر ما در قضیّه‌ی هسته‌ای، تسلیم طرف مقابل شدیم، همه‌ی مشكلات اقتصادی و معیشتی و غیره حل خواهد شد؛ این را دارند تبلیغ میكنند. البتّه تبلیغاتچی‌های خارجی با شیوه‌های كاملاً ماهرانه‌ی تبلیغاتی خط میدهند، در داخل هم بعضی از روی ساده‌لوحی و بدون اینكه نیّت سوئی داشته باشند، بعضی هم واقعاً از روی غرض همین را دارند تبلیغ میكنند كه اگر ما در این قضیّه كوتاه آمدیم و تسلیم شدیم در مقابلِ طرف مقابل، همه‌ی مشكلات اقتصادی و مانند اینها حل خواهد شد؛ این خطا است. چرا خطا است؟ چند علّت دارد. من مایلم شما جوانهای عزیزمان - هم شما كه در این جلسه تشریف دارید، هم قشر جوان فرهمند ما، قشر جوان آگاه ما، جوان پرانگیزه‌ی ما، دانشجویان ما، دانش‌آموزان ما در سرتاسر كشور كه من یك‌وقت گفتم شماها افسران جنگ نرمید - فكر كنید روی این مسائل.
یك مسئله این است كه دشمنی آمریكا با ملّت ایران و با جمهوری اسلامی اصلاً حول محور هسته‌ای نیست؛ این خطا است اگر خیال كنیم كه دعوای آمریكا با ما سرِ قضیّه‌ی هسته‌ای است؛ نه، قضیّه‌ی هسته‌ای بهانه است؛ قبل از اینكه مسئله‌ی هسته‌ای مطرح باشد، همین دشمنی‌ها، همین مخالفتها از اوّل انقلاب بود.1392/08/12

لینک ثابت
پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی