اما ملت مظلوم و پاکنهاد ما در این ایام [حج] همراه با اشتیاق مخلصانهی خود به حضور در آن مشهد عظیم جانها و دلها و تنها و تلاشها، دو غم بزرگ و دو مصیبت جانگداز را با همهی وجود احساس میکند و آن را به خدا و نبیّمکرم(صلّیاللَّه علیهواله) و حضرت ولیّاللَّهالاعظم(ارواحنافداه) شکوه میبرد:
اول، غم شهادت فراموشنشدنی کبوتران خونین بال حرم را که سه سال پیش به جرم اعلام برائت از مشرکین، به تیغ کین و حقد حکام سعودی، در حریم امن الهی به خاک و خون کشیده شدند. بندگان پرهیزگار و با اخلاصی که در خانهی خدا - یعنی خانهی خودشان - به خاطر خوشایند بیگانگان و دشمنان، به دست بیگانهپرستان و از خدا بیخبران، مظلومانه به شهادت رسیدند و با خون به ناحق ریختهی خود، داغ ننگی بر پیشانی حکام ستمگر و خائن حجاز نهادند.
و دوم، درد فراق خانهی خدا و محرومیت از انجام مناسک حج و ممنوع شدن از حضور در محشر عام مسلمین را که به دست خود فروختگان، بر ایشان تحمیل شده و راه خانهی خدا به روی آنان مسدود گشته است. این، یکی از عبرتانگیزترین وقایع دوران تحولخیز کنونی است که ملتی از همه به اسلام وفادارتر و از همه در راه خدا فداکارتر، از خانهی خدا مصدود شود و از انجام فریضهی اسلامی ممنوع گردد.
آن روی این صفحهی شگفتانگیز آن است که حرم الهی، برای مستشاران امریکایی و کمپانیداران نفتی امن باشد و برای مسلمانان پاکباز و خانهپرداز، ناامن و کمین صدها خطر. این، از جملهی نشانههای غریبی است که خبر از وضعی بشدت ناهنجار میدهد و طبعاً در خود، بشارت تحولی و آیندهیی بهنجار حمل میکند. «فانّ مع العسر یسرا. انّ مع العسر یسرا»(1).1369/04/07
لینک ثابت