امام(ره) انسانی بسیار عاقل، دوراندیش، حکیم، آدمشناس، تیزبین، حلیم، متین و آیندهنگر بود؛ که هرکدام از این صفات، کافی بود که شخصی را در مرتبهیی والا جای دهد و احترام همگان را جلب کند. متانت و بردباری و حلم امام بهگونهیی بود که اگر صد نفر در مجلسی سخنانی میگفتند که او آنها را قبول نداشت، تا لازم نمیدانست، حرفی نمیزد و سکوت میکرد؛ در صورتی که اگر در حضور آدمهای معمولی کلمهیی گفته شود که برخلاف عقیدهی آنها باشد، طوفانی در روحشان به وجود میآید که سریعاً پاسخ بدهند.
همهی شما دیدید که در پایان وصیتنامهی ایشان، به مواردی اشاره شده بود که امام قبلاً نسبت به طرح آنها سکوت کرده بودند. در زمان بنیصدر که من خدمت امام(ره) رسیده بودم، ایشان میگفتند: حرفهایی که او از قول من میگوید، همهاش خلاف واقع است و حقیقت ندارد. بنابراین، هر حرفی که زده میشد، فوراً او را نمیآشفت و تحریک نمیکرد و در صدد پاسخ سریع برنمیآمد. این متانت، بردباری، حلم، تسلط بر نفس و سعهی صدر، در هرکس که باشد، از او یک انسان بزرگ خواهد ساخت.1368/03/18
بیانات در مراسم بیعت فرماندهان کمیتههای انقلاب اسلامی
صبر امام خمینی, تاریخ جمهوری اسلامی در زمان حیات امام خمینی(ره), بنی صدر
روایت تاریخی
لینک ثابت
صبر امام خمینی, تاریخ جمهوری اسلامی در زمان حیات امام خمینی(ره), بنی صدر
روایت تاریخی