یكی از چیزهائی كه ما را باید نسبت به موقعیتهای خودمان بشدت هوشیار كند، این است كه در طول ده‌ها سال تبلیغات شده بود كه ایرانی ناكارآمد است؛ باید از دیگران بیاموزد، باید از دیگران تقلید كند، باید به دامن دیگران متوسل و متشبث شود. در دوران جوانی و نوجوانی‌های ما این جزو چیزهای رائج بود. تا صحبت یك چیزی میشد، میگفتند اینجا كه خب، نمیشود این چیزها را بسازند. میخواستند توی یك شهر بر روی یك خیابانی پل بسازند، باید مهندس خارجی می‌آمد؛ اگر میخواستند یك سد بسازند، باید چندین شركت خارجی و مهندسین و متخصصین خارجی می‌آمدند؛ یكی دیواره‌ی سد را میساخت، یكی توربین را میساخت، یكی بقیه‌ی دستگاه‌ها را میساخت؛ اصلاً تصور نمیشد. حتّی تا اوائل انقلاب، این فكر بود. من فراموش نمیكنم؛ بنا بود یك نیروگاه گازی را یك جائی بسازند - از قبل از انقلاب نیمه‌كاره مانده بود - به مسئولینش میگفتیم این كار را انجام بدهید؛ آمدند پیش من - من آن وقت رئیس جمهور بودم - گفتند آقا اصلاً امكان ندارد. آنها باورشان نمی‌آمد. خب، امروز مهندسین كشور ما، جوانان ما، پیشرفته‌ترین نیروگاه‌ها را در شكلهای مختلف، در انواع مختلفِ خودش دارند میسازند. ما امروز میتوانیم نیروگاه هسته‌ای بسازیم. این استعدادها شناخته شده نبود.1390/07/26
لینک ثابت
