روزهای آخر ماه رمضان است و حال و هوای دل و جان مردم ما - از جمله شما - حال و هوای عبادت و خشوع و صفاست؛ ان‌شاءاللَّه. در دعاهای این ایام و این شبها خواندید که: «اللّهمّ و هذه ایّام شهر رمضان قد انقضت و لیالیه قد تصرّمت».(1) عرض میکنیم: پروردگارا! شبهای ماه رمضان سپری شد، روزهای ماه رمضان درنوردیده شد و ما نمیدانیم که در این روزها و شبهائی که گذشت، چه مقدار توانستیم ظرف وجود خودمان را از رحمت تو، از عنایت تو لبریز کنیم و چه مقدار بهره ببریم. و عرض میکنیم: «ان لم تکن رضیت منّا فالأن فارض منّا»؛ پروردگارا! اگر تا این لحظه ما نتوانسته‌ایم رضایت و خشنودی تو را کسب کنیم، درخواست و تمنا میکنیم که در همین لحظه رضایت خودت را شامل حال ما بفرما.
خوب، طهارت و صفای نفس برای همه مهم است، برای همه لازم است، در زندگی همه مؤثر است؛ اما به نظر من برای استادان و دانشمندان مهمتر است، مفیدتر است، پرسودتر است. اولاً به خاطر اینکه شما که استاد هستید، بیش از آن مقداری که گفتار شما در تکوین شخصیت شاگرد و جوان اثر بگذارد، منش شما و رفتار شما اثر میگذارد - غالباً اینجور است - به طوری که اگر گفتار شما او را به یک جهتی سوق بدهد، اما رفتار شما همراه با آن جهت نباشد، این رفتار و منش تأثیر میگذارد در مخاطب شما، در شاگرد شما، در آن متعلم و جوانی که دانشجوی شماست. این، یک جهتِ اهمیت صفای نفس است. اگر استاد ما از معنویت و روح باصفا برخوردار باشد، فضای کلاس را، فضای درس را، فضای دل متعلم را منور خواهد کرد. ما به این احتیاج داریم. علاوه‌ی بر این، شما دانشمند هستید؛ لذا دانش اگر با نورانیت همراه باشد، جهت درست را پیدا خواهد کرد.1389/06/14
1 )
أنه كان يقول فی كل ليلة من العشر الأواخر اللهم إنك قلت فی كتابك المنزل شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ فعظمت حرمة شهر رمضان بما أنزلت فيه من القرآن و خصصته بليلة القدر و جعلتها خيرا من ألف شهر اللهم و هذه أيام شهر رمضان قد انقضت و لياليه قد تصرمت و قد صرت يا إلهی منه إلى ما أنت أعلم به منی و أحصى لعدده من الخلق أجمعين فأسألك بما سألك به ملائكتك المقربون و أنبياؤك المرسلون و عبادك الصالحون أن تصلی على محمد و آل محمد و أن تفك رقبتی من النار و تدخلنی الجنة برحمتك و أن تتفضل علی بعفوك و كرمك و تتقبل تقربی و تستجيب دعائی و تمن علی بالأمن يوم الخوف من كل هول أعددته ليوم القيامة إلهی و أعوذ بوجهك الكريم و بجلالك العظيم أن ينقضی أيام شهر رمضان و لياليه و لك قبلی تبعة أو ذنب تؤاخذنی به أو خطيئة تريد أن تقتصها منی لم تغفرها لی سيدی سيدی سيدی أسألك يا لا إله إلا أنت إذ لا إله إلا أنت إن كنت رضيت عنی فی هذا الشهر فازدد عنی رضى و إن لم تكن رضيت عنی فمن الآن فارض عنی يا أرحم الراحمين يا الله يا أحد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا أحد و أكثر أن تقول أی [يا] ملين الحديد لداود عليه السلام يا كاشف الضر و الكرب العظام عن أيوب عليه السلام أی مفرج هم يعقوب عليه السلام أی منفس غم يوسف عليه السلام صل على محمد و آل محمد كما أنت أهله أن تصلی عليهم أجمعين و افعل بی ما أنت أهله [أهل] و لا تفعل بی ما أنا أهله »
ترجمه:
محمد بن ابی عمر از مزارم روایت شده است كه امام صادق (ع) در هر شب دهه آخر [این دعا را] می خواند: خداوندا همانا كه در كتاب نازل شده خویش فرمودى: ماه رمضان ماهى است كه قرآن براى هدايت مردم و حجت و برهان بر هدایت و جدایی كننده حق از باطل، نازل گرديده است، پس احترام اين ماه را به واسطه نزول قرآن بزرگ داشتی و آن را به شب قدر مخصوص گرداندی و مقام آن شب را بهتر از هزار ماه قرار دادى اى خدا اينك روزهاى ماه رمضان گذشته شده است و شبهاى آن سپری شده است و ای خدای من حال مرا در اين ماه، تو بهتر از من مىدانى و به شماره اعمالم از همه مردم آگاه ترى پس من از تو آنچه را فرشتگان مقربت و پیغمبران فرستاده شده ات و بندگان شايسته تو از تو درخواست كردند، درخواست مىكنم كه بر محمد و خاندانش درود فرستى و مرا از آتش دوزخ برهانی و به رحمتت به بهشت داخل گردانی و بر من به عفو و بزرگواریت احسان نمایی و نزدیكیم را به درگاهت بپذيری و دعايم را مستجاب كنی و در روز ترس (قیامت) مرا از هراسی كه در روز قیامت مهيا ساختهاى به امان دادنم، منت گذاری. خدایا من به ذات بزرگوارت و به جلال عظمتت پناه مىبرم كه روز و شبهاى ماه مبارك سپری شود و هنوز برای تو بر گردن من ، جرم و گناهى باقى باشد كه مرا به آن گناه بازخواست و مجازات كنى يا گناهی كرده باشم كه نبخشى و خواهى كه از من انتقام آن كشى. اى آقا و مولا و سرورم من، از تو اى كه جز تو خدايى نيست زیرا كه معبودی جز تو نیست می خواهم كه اگر در اين ماه از من خشنود شدهاى پس بر خوشنودی و رضایت برمن بيفزا و اگر از من خشنود نشدهاى، همين ساعت از من خشنود و راضی باش. اى مهربانترين مهربانان، اى خدا اى ذات يكتا، اى غنى بالذات، اى آنكه فرزند نزاده و زاده نشده و او را هیچ همتایی نباشد. و بسیار بگو: اى خدايى كه آهن را برای داود (ع) نرم كردى، اى آنكه سختی و اندوه سخت و بزرگ را از ايوب (ع) برطرف كردى، اى زداینده اندوه يعقوب (ع)، اى برطرف كننده غم يوسف عليه السلام، بر محمد و خاندانش درود فرست آنگونه كه خود شايسته آنی كه بر تمام آنان درود فرستی. با من آن كن كه تو را شايسته است نه آنچه مرا سزاوار آن است.
لینک ثابت
إقبالالأعمال، سید بن طاووس ص 198 ؛
أنه كان يقول فی كل ليلة من العشر الأواخر اللهم إنك قلت فی كتابك المنزل شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ فعظمت حرمة شهر رمضان بما أنزلت فيه من القرآن و خصصته بليلة القدر و جعلتها خيرا من ألف شهر اللهم و هذه أيام شهر رمضان قد انقضت و لياليه قد تصرمت و قد صرت يا إلهی منه إلى ما أنت أعلم به منی و أحصى لعدده من الخلق أجمعين فأسألك بما سألك به ملائكتك المقربون و أنبياؤك المرسلون و عبادك الصالحون أن تصلی على محمد و آل محمد و أن تفك رقبتی من النار و تدخلنی الجنة برحمتك و أن تتفضل علی بعفوك و كرمك و تتقبل تقربی و تستجيب دعائی و تمن علی بالأمن يوم الخوف من كل هول أعددته ليوم القيامة إلهی و أعوذ بوجهك الكريم و بجلالك العظيم أن ينقضی أيام شهر رمضان و لياليه و لك قبلی تبعة أو ذنب تؤاخذنی به أو خطيئة تريد أن تقتصها منی لم تغفرها لی سيدی سيدی سيدی أسألك يا لا إله إلا أنت إذ لا إله إلا أنت إن كنت رضيت عنی فی هذا الشهر فازدد عنی رضى و إن لم تكن رضيت عنی فمن الآن فارض عنی يا أرحم الراحمين يا الله يا أحد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا أحد و أكثر أن تقول أی [يا] ملين الحديد لداود عليه السلام يا كاشف الضر و الكرب العظام عن أيوب عليه السلام أی مفرج هم يعقوب عليه السلام أی منفس غم يوسف عليه السلام صل على محمد و آل محمد كما أنت أهله أن تصلی عليهم أجمعين و افعل بی ما أنت أهله [أهل] و لا تفعل بی ما أنا أهله »
ترجمه:
محمد بن ابی عمر از مزارم روایت شده است كه امام صادق (ع) در هر شب دهه آخر [این دعا را] می خواند: خداوندا همانا كه در كتاب نازل شده خویش فرمودى: ماه رمضان ماهى است كه قرآن براى هدايت مردم و حجت و برهان بر هدایت و جدایی كننده حق از باطل، نازل گرديده است، پس احترام اين ماه را به واسطه نزول قرآن بزرگ داشتی و آن را به شب قدر مخصوص گرداندی و مقام آن شب را بهتر از هزار ماه قرار دادى اى خدا اينك روزهاى ماه رمضان گذشته شده است و شبهاى آن سپری شده است و ای خدای من حال مرا در اين ماه، تو بهتر از من مىدانى و به شماره اعمالم از همه مردم آگاه ترى پس من از تو آنچه را فرشتگان مقربت و پیغمبران فرستاده شده ات و بندگان شايسته تو از تو درخواست كردند، درخواست مىكنم كه بر محمد و خاندانش درود فرستى و مرا از آتش دوزخ برهانی و به رحمتت به بهشت داخل گردانی و بر من به عفو و بزرگواریت احسان نمایی و نزدیكیم را به درگاهت بپذيری و دعايم را مستجاب كنی و در روز ترس (قیامت) مرا از هراسی كه در روز قیامت مهيا ساختهاى به امان دادنم، منت گذاری. خدایا من به ذات بزرگوارت و به جلال عظمتت پناه مىبرم كه روز و شبهاى ماه مبارك سپری شود و هنوز برای تو بر گردن من ، جرم و گناهى باقى باشد كه مرا به آن گناه بازخواست و مجازات كنى يا گناهی كرده باشم كه نبخشى و خواهى كه از من انتقام آن كشى. اى آقا و مولا و سرورم من، از تو اى كه جز تو خدايى نيست زیرا كه معبودی جز تو نیست می خواهم كه اگر در اين ماه از من خشنود شدهاى پس بر خوشنودی و رضایت برمن بيفزا و اگر از من خشنود نشدهاى، همين ساعت از من خشنود و راضی باش. اى مهربانترين مهربانان، اى خدا اى ذات يكتا، اى غنى بالذات، اى آنكه فرزند نزاده و زاده نشده و او را هیچ همتایی نباشد. و بسیار بگو: اى خدايى كه آهن را برای داود (ع) نرم كردى، اى آنكه سختی و اندوه سخت و بزرگ را از ايوب (ع) برطرف كردى، اى زداینده اندوه يعقوب (ع)، اى برطرف كننده غم يوسف عليه السلام، بر محمد و خاندانش درود فرست آنگونه كه خود شايسته آنی كه بر تمام آنان درود فرستی. با من آن كن كه تو را شايسته است نه آنچه مرا سزاوار آن است.
